Καλημέρα...! Μήπως είδες το μυαλό μου; Καλησπέρα...! Μήπως είδες το νεφρό μου; Καληνύχτα...! Μήπως είδες την καρδιά μου;

Η Οργή και η Λύπη έκαναν το κλάμα μου τραγούδι...Σαρανταδυό μορφές αγνάντεψα στο Κολοφώνα της Σκέψης. Φωνές μέσα στη σιωπή, σιωπή μέσα στο βουητό. Η Θύμηση φαρμακώνει το Παρόνη και η Προσμονή κάνει το Μέλλον να μοιάζει σύντομα αιώνιο. Η Ελπίδα άνοιξε τα φτερά της και πέταξε μακριά. Φεύγοντας ήταν σαν να βροντοφώναζε πόσο ψεύτικη και δόλια πάντα ήταν. Απαρηγόρητος προχώρησα στο σκοτάδι, έτοιμος να αποσυρθώ στα βαθιά δώματα της Θλίψης, χιλιοεπισκεπτόμενα, μα αυτή τη φορά μου έπιασε το χέρι η Υπομονή και μου είπε πως όλα θα πάνε καλά.

Δε ξέρω πόσο καιρό έμεινα στην αγκαλιά της, μα σιγά σιγά η Κυρά άρχισε να ξεθωριάζει.
Κι έτσι κινδυνεύω να μείνος μόνος στο Σκότος του μυαλού μου.
Η Ελπίδα συνεχίζει να πετά στον φθαρτό ουρανό, χλευάζοντας με που τη πίστεψα κάποτε...
Στο μυαλό η Σκέψη ψιθυρίζει μία αλήθεια: "Δεν υπάρχει Ελπίδα, μα μόνάχα Υπομονή. Η Υπομονή δε προδίδει, δεν είναι φρούδα, μα όπως φαίνεται ούτε και αιώνια..."
Βρίσκομαι λοιπόν στα χέρια της Κυράς Υπομονής, φαινομενικά αστείρευτα ενεργητική, κουρασμένη όμως από τη παρέα μου... Η Γη δε με έχει καταπιεί ακόμα, δε με έχει πάει στα έγκατα του Εαυτού μου...
Η Υπομονή με κρατά για λίγο μακριά από τα Ζωφερά έγκατα της Ψυχης, τόπους τους οποίους φοβάμαι να εξερευνήσω. "Είναι πολύ νωρίς να επισκεφθείς τη Ψυχή", μου ψιθύρισε η Σκέψη ξανά. "Δε ξέρεις τι παγίδες μπορεί να βρεις εκεί", είπε.
Από όλους, ο μέγιστος φόβος μου είναι ο Πόνος, ο οποίος κατοικεί στη Ματωμένη Καρδιά. "Βασανίζει Άκαρδα", μου είχε πει η Λογική, "και ο μόνος τρόπος να σε βρει είναι εαν βρεθείς στο Βασίλειο του".
Όσο σκοτεινά και αν είναι εδώ, το προτιμώ...
"Πρέπει να παραμείνω στο Μυαλό, με μόνη συντροφιά την Υπομονή".
Και εκεί βρίσκομαι ακόμα...

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Ψάχνω κάτι για να πω
ο Δρόμος της Ζωής
δύσκολος αδιάβατος
μα ψάχνεις να τον βρεις

Μεσ' σ' αυτή τη σκοτεινιά
τα λόγια περιττούν
Μεσ' σ' αυτή την ερημια
τα λόγια σιωπουν

Μα εσύ δεν είσαι εδώ
να σ' αγαπώ

Μόνος κι έρμος προσπαθώ
το δρόμο για να βρω
ρίξε πετραδάκι εσύ
κι εγώ ακολουθώ

Ζαχαρένιο σπιτικό
σε έχει φυλακή
μόνο μ' άφησες καιρό
κι έχω πικραθεί

Κι εσύ δεν είσαι εδώ
να σ' αγαπώ

Χρυσοβαλάντης Φωτεινιάς - Άννα Παπάζογλου