Σελίδα του/της elian

Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι λες`

κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις

 

με πλάτες γυρισμένες   στο εφήμερο χθες`

κι αν είσαι μόνη μες στα πλήθη σα νομίζεις



παράθυρο στα χάη του απλανές`

δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, ας κλαις.

 

Ξάφνου θα δεις δυο μάτια γαλανά

στο απόκρημνο φως εκείνης της μέρας

 

κι ο χρόνος κλόουν που χασκογελά,

επαίτης στη θέα μιας τρύπιας δεκάρας`

 

μα σαν ακούς εντός σου να σαλεύει

μια συμφορά παλιά και να… Συνέχεια

Περπατώντας το δικό μου αδιέξοδο

σε ψάχνω μα ποτέ δεν είσαι εκεί,

ποτέ δεν ήσουν γι’ αυτό δε σε… Συνέχεια

Συνέχεια

Νύχτες θολές,

ισχνή ορατότης.

Λεπτές κλωστές

το κουβάρι της νιότης.



Βαραίνει η χλαίνη

τον ρου συννεφιάζει

η κίτρινη σκόνη.

Σε κρύο βαγόνι

ο νους σκοτεινιάζει

κι η ανάσα κομμένη.



Στο τέλος του δρόμου

μια ράγα σπασμένη

που κόβει ανάσα.

Ανόητη φάρσα

στις φλέβες να σέρνει

μουσώνες του κώμου.



Κλειδί στειρωμένο

σε μήτρα… Συνέχεια