Μάρτιος 2012 Καταχωρίσεις ιστολογίου (82)

Ο ΓΕΡΟΠΛΑΤΑΝΟΣ  

Δράκος τραχύς, πανύψηλος, με ροζιασμένα χέρια

που ’φταναν στα μεσούρανα κι αγκάλιαζαν τ’  αστέρια,

έμοιζ’  ο Γεροπλάτανος με τα δασιά του κλώνια

που πάνω του ταιριάζανε

και κρυφαναστενάζανε…

ΜΑ ΤΟ ΘΕΟ

Θαλασσοπούλι η καλή μου

στου πέλαγου ήρθε τα βαθιά

νωρίς ακόμα πριν να φέξει,

με τ’ άσπρο κύμα του να παίξει

και ν’ αποθέσει το κορμί της 

μες τη γλαυκή του αγκαλιά.

 …

     ΛΙΓΝΟ ΚΟΡΜΑΚΙ                           

Λιγνό κορμάκι π’ άπλωσες

στον ήλιο να στεγνώσουν

τ’ άνηθα φυλλαράκια σου

λουλούδια να ματώσουν,

πες μου που βρήκες δύναμη

τη…

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ

Με βάρκα μου τη πεθυμιά και ρότα την ελπίδα

και καπετάνιο τ’ όνειρο καινούργιους τόπους είδα!

Πήγα εκεί

που δεν γνωρίζουν Κυριακή

καθμερινή και σκόλη

κι έχουνε…

ΛΕΩ ΤΟΥ ΝΟΥ

-

Λέω του νου μου, πάρε με

στου ύπνου το παιγνίδι,

στη λάρας τη λιποθυμιά,

γίνε βαρκούλα με πανιά

για μακρινό ταξίδι!…

Γύρνα στο χθες και διάλεξε…

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Συμβαίνει πάντα να μη σκιάζει τη ματιά σου

αυτό που εύκολα μπορεί να ξεπεράσεις

τι ’ναι  μπροστά σου!...

Μα αν στοχεύεις στα αντίπερα να φτάσεις,

σου πρέπει στ’  άκρια του δρόμου να κοιτάξεις!...

Στη πύλη των Στοιχιώνε, μόνον του φαντάσου

τον Οδυσσέα σ’ ενός πλοίου το κατάρτι

δεμένο!...…

Ανέβα στης ελπίδας το καράβι

που είναι ένα σκαρί παντός καιρού…

Η ΖΩΗ            

Η μέρα πάντα μ εύρισκε

συλλογισμούς να κάνω

να ιδώ τι είναι η ζωή

στο κόσμο τον επάνω,

ποιος είναι που την όρισε

να ’ναι γλυκιά μα λίγη…

ΕΥΧΗ                     

Άστρα σμαράγδια πύρινα

καράβια π’ αρμενίζετε

στης νύχτας τη γαλήνη,

πετράδια σκόρπια λιόφωτα

κεντίδια στου γαλάζιου

την…

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ξυπνά τ’ αηδόνι της αυγής

ξυπνάει κι η καρδιά μου

που ’ναι κι αυτή τρελό πουλί

χριστέ και Παναγιά μου,

π’ ανοίγοντας φτερά πετά

στ απέναντι μπαλκόνι

που μια…

ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ 

Ένας φίλος ταξιδιώτης στο καιρό

ήρθε βότσαλο να πέσει μες στη λίμνη

της ζωή μου και το βούρκο της νερό

απ’ του χρόνου τη σκουριά να ξεδιαλύνει!...

Αστραπόγιαννε!; Ακούω, κι η ματιά μου

μες τα δάκρυα πήγε κι έγινε…

 ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ

Καθώς η νύχτα τα μουντά

τα πέπλα της μαζώνει

με ξύπνησε της ρεματιάς

το παθιασμέν’ αηδόνι!...

Την Αφροδίτη ’δα ψηλά

να γνέφει το μετάξι…

ΕΛΑ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ!...

Όταν φωτά τ’ ασημαστέρι, κει π’ ανταλλάζουνε φιλί

με τα μελιά φλογάτα χείλη ο Νότος κι η Ανατολή,

και το  απέραντο γαλάζιο σμίγει το χρώμα τ’ ουρανού

σαν η καρδιά σ’ αποθυμάει στη μοναξιά του πρωινού,

Έλα κοντά μου, αχ, έρωτα μου

να ξελογιάσουμε το νου,

όταν το ’λιόφωτο ζαφείρι…

ΕΙΚΟΝΕΣ (ανεμώνες)

Κόκκινες φλόγες που τρεμίζουν γέμει  ο κάμπος

καθώς οι ανεμώνες του ’χουν βάλει πυρκαγιά

κι  όπως τ’ αγέρι τις φυσά,  θαρρείς πως σάμπως

ανατριχιάζει μπρος σου θάλασσα πλατιά!...

Δειλά στολίζεται στα μπλε το βουκαμβίλι

πάνω στης πόρτας το περβάζι  και γελούν

στη νια τη μέρα του ηλιότροπου τα χείλη

καθώς…

ΕΥΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΝΕΙΡΑ!      

Ευτυχώς υπάρχουν όνειρα που εγώ

στις στιγμές της μοναξιάς μου κυνηγώ!

Είναι αύρες μες στην άπνοια

της ζωής μικροχαρές

πεθυμιές, φαντασιώσεις,

παιδικές μου συντροφιές,

απριλιάτικα λουλούδια όπου ανθίζουν

κι ομορφαίνουν τη θλιμμένη μου ψυχή

που…

ΕΨΕΣ ΤΟ ΑΠΟΒΡΑΔΟ

Ψες μες στο απόβραδο μικρό πουλί ’χε φτάσει

κι αρχίνησε στην ερημιά με πάθος να λαλεί

γλυκό τραγούδι που ’μοιαζε φλοίσβος στ’ ακροθαλάσσι

καθώς ο Μπάτης ήρεμος σιγόπαιζε βιολί!...

Μάγια η νύχτα έγνεθε απ’ το φλογί μετάξι

των σύννεφων που ξέφτιζαν μέσα στη σιγαλιά,

μελιές κλωστές, πασχίζοντας μ αυτές χρυσό να φτιάξει

διάδημα για να το φορεί στα…

ΑΜΠΟΤΕΣ

Άμποτες να ’χα την καρδιά του Γερακιού που πάει

αναμεσίς στις συννεφιές  που η θύελλα ξεσπάει

κι αχεί η βροντή του κεραυνού,

στων κυκλανέμων τις στροφές και φόβο δεν νογάει

μα στα φτερά του αφήνεται κι ελεύιερα πετάει

μακριά στα πλάτια τ’ ουρανού…!

Άμποτες να ’μουν του δρυμού το παθιασμένο αηδόνι

που διαλαλεί στο ταίρι του…

ΧΙΟΝΙΑΣ

Χιονιάς!... Οι πόρτες σφαλιστές

η παγωνιά μεγάλη

και οι στιγμές κρυφές καημοί

πόθοι που σπίθες καίγονται

σ’ ένα καυτό μαγκάλι!...

Όπου να ’ναι θε να φθάσει

το μαρτύριο της καρδιάς.

Του ’χω στρώσει να περάσει

για χαλί να ξαποστάσει

το βελούδο…

ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ

Βραδιά σπαρμένη ονείρατα

κι εσύ στ’ ακροθαλάσσι

ξανθό κρασί της θύμησης

στου φεγγαριού το τάσι

που κι αν φωτιά στα χείλη μου

άναψες, δε σε σβήνω

μα με καημό

και στεναγμό

αχόρταγα σε πίνω!..

Γλυκό το βράδυ!...Έν’ αργυρό

κι ολόγιομο φεγγάρι

θαρρώ πως πάλι σου…

 ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ               

Η νύχτα ζαφειρένια 

κι εσύ γλυκιά μου έννοια

στο πλάι μ’ απαλά

κοιμάσαι! Μια γαρδένια,

θαρρώ μοσχοβολά

ανασαιμιές τ’ Απρίλη,   

στα άλικα σου χείλη,

που κάψαν’ οι καημοί,

σαν το κορμί σου χίλιοι

όργωναν στεναγμοί

από τα ψες…