Δεκέμβριος 2011 Καταχωρίσεις ιστολογίου (32)

Παραμονή  πρωτοχρονιάς   και  από  τα μαύρα χαράματα,  ο  στρουμπουλός, …

Κουπλέ

Τα στέκια μου παράτησα  

εδώ, του…

Αν κρύβω  δηλητήριο σε τούτη  τη γραφίδα

και σε στιγμές  απρόσμενες  εκχύνω  στη  γραφή,

εκλύω  στο  συμπέρασμα  ωφέλιμη  ρανίδα,…

Διαφημίζεται  ότι  εντός  ολίγου  η  στις  αρχές  του  2012  θα  κάνει  πρεμιέρα   στους  ανά  τον  κόσμο   κινηματογράφους  η  νέα  επική  ταινία,  με  τίτλο «Το κυβερνητικό  έργο»!

Πρόκειται  για τη μεγαλύτερη  και  ακριβότερη …

Γιαννάκη  παιδί  μου τώρα,  που οι διακοπές  των εορτών έφτασαν  και  το πρώτο τρίμηνο  της  τελευταίας  σου  χρονιάς  στο λύκειο  ήδη  πέρασε  για κάτσε να συζητήσουμε,  τι σκέφτεσαι  για τις μελλοντικές  σου σπουδές?

Πατέρα,  λέω  να δώσω στο  Πολυτεχνείο  για μηχανολόγος- μηχανικός.

Μμ’  δε λέω  καλή  η  επιλογή  σου μα,  έχει …

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ…

Μικρές  παραμυθοφανείς ιστορίες.

Μια φορά κι’  ένα καιρό  τη  καταπράσινη  χώρα των φυτών,  …ανέλαβε  να τη κυβερνήσει  ο άρχοντας…

Ήρθε ,…

 …

http://www.youtube.com/user/lookfo

Πες ουρανέ μου να χαρείς,

εκεί ψηλά που κατοικείς,

πες μου τι βλέπεις?

Βλέπω ανθρώπους που πεινούν,

πολλά παιδιά που δεν γελούν,

βλέπω κακία και ψευτιά,

και όλου του κόσμου τη βρωμιά....

Βλέπω ανθρώπους στα παγκάκια,

ανάπηρους στα καροτσάκια,

νιώθω αηδία και ντροπή,

μ' αυτά που γίνονται στη γη...

Βλέπω τον πόνο, την οργή,

ανθρώπους που είναι συνεργοί,

που δείχνουν τόση…

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΓΟΡΓΟΝΑΣ

σαν την είδε ο κουρσάρος χάθηκε στη μπλε ματιά της

σκάλα ρίχνει η γοργόνα τα ολόχρυσα μαλλιά της

σπαρματσέτο το φεγγάρι , μιά αδειάζει μιά γεμίζει

τις πυκνές της βλεφαρίδες γέρνει εκείνη και δακρύζει

πάνω στο φιλί της τάζει , τ' άρματα του Ποσειδώνα

το χρυσό του ήλιου τάσι στο κεφάλι της κορόνα

στης ανατολής τα βάθη απλωθήκαν τα μαντάτα

εκατό γαλέρες φτάσαν με φλουριά Κωνσταντινάτα

δεν ματάγινε άλλος γάμος τέτοιος μες…

ΔΥΟ ΛΙΜΑΝΙΑ ΙΔΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ

κι οι δυό μας το λιμάνι πρώτα αντικρίσαμε

στην αγκαλιά της θάλασσας αύρα ζωής μυρίσαμε

στον τοίχο το φθαρμένο κάδρο με τις μνήμες μας

σε καπνισμένες βάρκες πονούσανε οι ρίζες μας

κι οι δυο μας στο λιμάνι όνειρα φορτώναμε

στης καταχνιάς τα χρόνια σαν τον ανθό ψηλώναμε

Σαλονίκη , Πειραιά οι μάγκες με ζωνάρι

στους καφενέδες με αμανέ τραβούσαν κατοστάρι

R. εγώ παιδί του Πειραιά με στόλο και με Τρούμπα

κι εσύ…

ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

μέσα απ' το χάσμα των καιρών , περνούν τσιγγάνων καραβάνια

μες τα σημάδια των πληγών , του λυτρωμού ζητούν πηγάδια

παλέψαν με εχθρών ορδές , με λεγεώνες του θανάτου

κάνανε σπίτια τις σπηλιές , και στου Καιάδα κλαιν τους τάφους

περνούν κοπάδια των αμνών , του Κύκλωπα τα βλέπει μάτι

πικρών δακρύων και λυγμών , κουκκίδες μες της γης τον χάρτη

χτυπούν το ντέφι δυνατά , στον ήλιο ν' ακουστεί η φωνή τους

κάνανε τα κορμιά σχοινιά , κι…

ΚΑΤΙ ... ΜΟΡΦΕΣ ΑΓΙΩΝ

στ' αμπάρια των γκαζάδικων κάτι μορφές αγίων

από καμβά ξεπήδησαν ομηρικών τοπίων

απ' του Αιόλου τους ασκούς αέρηδες που 'φύγαν

σταυραετοί ωκεανών που γυρισμό δεν είδαν

στ' αμπάρια των γκαζάδικων κάτι ζωές χαμένες

μες στα σαράντα κύματα μ' αλμύρα σκαλισμένες

μονομαχούν καλπάζοντας στη λύσσα του τυφώνα

τις άγκυρες στα στήθια τους τάζουν στον Ποσειδώνα

R. στ' αμπάρια των γκαζάδικων , ακούς βίους καταδίκων

ξεπλένουνε…

ΜΕΡΕΣ ΜΟΥ ΞΥΠΟΛΗΤΕΣ

στο κελί της καρδιάς μου, στ' ατσαλένια δεσμά μου

αμανές ο καημός μου σφυρίζει

τις βραδιές ζωγραφίζω και στους τοίχους σκαλίζω

γοργόνα που γυρνάει και βρίζει

η στερνή μου ελπίδα, μιά στημένη παγίδα

με βουτάει στου κόσμου τη δίνη

στου κεριού τη χλομάδα , η ζωή περατζάδα

τη φυσάει αγέρας και σβήνει

R. μέρες μου ξυπόλητες , τσιγγάνες σε τσαντίρια

σαν ντέφι με χτυπάτε σ' αρπαχτές και πανηγύρια

νύχτες μου…

Μές στην ψυχή μου μάτια μου,

σε εχω ζωγραφισμένη,

και μες στα φυλλοκάρδια μου,

 σε έχω καλά κρυμμένη..

Πήρα το χρώμα του ουρανού,

και έφτιαξα τα ματάκια σου,

και κόκκινο απ'τη φωτιά,

και έβαψα τα χειλάκια σου..

Σε ζωγράφισα κυρά μου,

και σε έχω στη καρδιά μου,

συντροφιά να μου κρατάς, 

να μου λες πως μ'αγαπάς..

Το γαλανό της θάλασσας,

εσένα σου ταιριάζει.

το κόκκινο…

Και σήμερα  σηκώθηκα …

ΣΚΕΨΟΥ...

Σκέψου να ήταν οι φυγές σου εκδρομές

τον κόσμο δυό φορές θα΄χα γυρίσει

δε θα κρεμόμουν απ΄τους δείχτες του εκκρεμές

να δίνω μάχη με την ώρα να κυλήσει

τα ψέματά σου αν θα ήτανε σκαλιά

του ουρανού την άκρη θ΄ακουμπούσα

μα είναι νάρκη που πατάω χρόνια εννιά

το βήμα να σαλέψει εκλιπαρούσα

σκέψου να ήτανε τα λάθη σου κλειδιά

στη δεύτερη θα άνοιγα ευκαιρία

να βάλει την καρδιά σου μέσα στη τροχιά

που ξέφυγε σ΄αντίθετη…

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΗΜΑΙΕΣ

Χτυπάω του φόβου μου τα γκέμια

μήπως ξυπνήσει ο άλλος μου εαυτός

να βγεί απ της μοναξιάς μου τα χαρέμια

και να χορέψει ένα ζεϊμπέκικο στητός

πατούσανε τα θέλω μου στις μύτες

του φόβου τους φοβούνται άγνωστα θεριά

τάζουνε στο αύριο μοναχά τις νίκες

μα οι ήττες τους γελάνε κρυμένες στη γωνιά

του παραλόγου μου χάϊδεψα τη χαίτη

για να δαμάσω τον κακό τον οιωνό

παρακαλώ την αίσθηση την έκτη

να με φυλάει απ του…