Ιστολόγιο του/της Σκαρβελάκης Νίκος (70)

Θυμάμαι πατέρα

Κάποτε μια μέρα

Μου μίλαγες για τα άστρα, που σβήνουν την αυγή

Κι εγώ πιτσιρικάκι

Μες το φεγγαράκι

Έψαχνα για ναύρω, τι 'ναι η ζωή.

         ---.---

Θυμάμαι πατέρα

Κάποτε μια μέρα

Στα χωράφια δούλευες , να βγάλεις το ψωμί,

Που να ξέρω ότι

Μερικοί ανθρώποι

Θέλουνε να θάψουν, τον Θεό στη γη.

                                                                   ---.---

Θυμάμαι…

Δύσκολα τα πράγματα

Δεν πιάνουνε τα τάματα

Γίνετ' ο φτωχός, ακόμα πιο φτωχός

Κι αν λένε μερικοί

Πως φταίει η Αμερική

Το μυαλό του Έλληνα, φταίει δυστυχώς.

            ---.---

Δύο-δύο σαν τους Χιώτες

Θα πηγαίνουμε για τσάρκα

Κι απ' των βουλευτών τις πόρτες

Μακριά, γιατ' έχουν φάκα.

             ---.---

Δύσκολα τα πράγματα

Κι αν μάθεις πέντε γράμματα

Θάσαι πιο πολύ, στο ψάξε για…

Κάποιος έδωσε οργή

και κατάρα στη γενιά μας

κι άλλος πέθανε εχθές

Κάπου εδώ στη γειτονιά μας.

Κι ήταν είκοσι χρονώ,

Παλικάρι δύο μέτρα

Που με μία του γροθιά

Έσπαγε στα δυο την πέτρα.

            ---.---

Και  με το παλιό φουστάνι

Εγώ θα σ αγαπώ

Το σπιτάκι μας, μας φτάνει

Αγκαλιά να σε κρατώ.

             ---.---

Δεν σε θέλω να μου λες

Πως θα πάμε στη Χαβάη

Εγώ θέλω να μη…

Στο λωφορείο τση γραμμής

Εμπήκα από την στάση

Κι απ’ την σκοτούρα την πολύ

Και την πολύ  την βιάση,

Αφηρημένος στάλαραŒ

Και ξάνοιγ፠τον δρόμο

Ορθός και αναχάρχαλαŽ

Μ ένα παλτό στον ώμο.

              ---.---

Και τότε σας , αγαπητοί

‘πο κάτω στην κοιλιά μου,

μου φάνηκε πως κάτι τι

γαργάλαγε…. τ΄αυτά μου!….

              ---.---

Λέω…θα είναι πράμα ετσά,

Τσάντα του διπλανού…

Έχει μουστάκι παχουλό

Κάνει τον ψηλομύτη,

Είναι λεφτάς μα στο μυαλό

Άχρηστος είναι ντύπιŒ .

             ---.---

Το παντελόνι του φαρδύ

Του κρέμεται στα σκέλια,

Σαν πορπατεߍ όποιος τον δει

Ξεραίνεται στα γέλια!.

              ---.---

Γυαλιά στα μάτια του φορεί

Και λέει δεν καπνίζει,

Μα τα τσιγάρα σου σαν δει

ΓιαμιάςŽ αληθωρίζει!.

                --.---

Σιμώνει σου σαν την…

Αποβραδίς ξεκίνησε

Και μπήκε στο βαπόρι

Μ ένα γερό κομπόδεμα

Και την Αθήνα πλώρη

           ---.---

Την ταχυνތ στον Πειραιά

Βγήκε απ το καράβι

Στην προκυμαία στάλαρε

ξάνοιγεŽ μπάντα κι άλλη

            ---.---

Θωρεߐ μία πεντάμορφη

Με τσαχπινιά και χάρη,

Τάζει τζη‘ λούσα και λεφτά

Τα άστρα και το φεγγάρι!.

              ---.---

Κι από παέ και από εκειέ’

Πιάνονται…

Ένας μαγκιόρος Κρητικός

Χρονώ νε εννενήντα

Ένα ομπέτι‹ κίνησε

Και 'πήεŒ στην Αθήνα

           ---.---

Στιβάνια, βράκαŽφόραγε

Γιλέκο και σαρίκι

Κι είχε στο αίμα του αντρειά

Φωτιά και ζοριλίκι

            ---.---

Στους δρόμους επορπάτιενε

Ωσάν το κυπαρίσσι

Και τσ' Αθηναίους θώρειενε‘

Τριγύρω σαν μελίσσι

             ---.---

Εσάλευε’ και βάσταγε“

Στην χέρα 'να…

Παράξενο κι απίστευτο

κι όμως αληθινό,..

ο σκύλος μου , τον φίλο μου

τον είχε για εχθρό!.

Kάθε φορά που  έβλεπε

τον φίλο μου να δεις,

σαν να μπαινε στο σπίτι μου

κλέφτης και ληστής.

Κι ένα βράδυ βρήκα στο σπίτι

αντί για φίλο... έναν αλήτη,

διπλό μαχαίρι μες στην καρδιά…

                                                            Μου πήρες ένα παντελόνι

                                                            κι ένα σταυρό να διώχνει το κακό

                                                            με πασατέμπους η τσέπη μας φουσκώνει

                                                            σ' ένα παγκάκι ειδυλλιακό

                                                                          …

Μορόζα έχεις, απ΄ την Χονολουλού

Δεν έχει φράγκο το καημένο

Κι εσύ μας βλέπεις «αφ΄ υψηλού» ,

Απ΄ τον μπαμπά σου ματσωμένος.

Σε πήραν είδηση οι μπάτσοι

Και σου βάλανε χαράτσι

Κύριε Γιώργο…

Θα πληρώσεις μία κλήση

Να μην διώχνεις το κορίτσι

Δίχως λόγο…

Στον δρόμο μόνος περπατάς,

Κουνάμενος και κορδωμένος

Και το σακάκι σου πετάς,

Στον ώμο, πάντα…