Ιστολόγιο του/της Elian (7)

Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι λες`

κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις

 

με πλάτες γυρισμένες   στο εφήμερο χθες`

κι αν είσαι μόνη μες στα πλήθη σα νομίζεις



παράθυρο στα χάη του απλανές`

δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, ας κλαις.

 

Ξάφνου θα δεις δυο μάτια γαλανά

στο απόκρημνο φως εκείνης της μέρας

 

κι ο χρόνος κλόουν που χασκογελά,

επαίτης στη θέα μιας τρύπιας δεκάρας`

 

μα σαν ακούς εντός σου να σαλεύει

μια συμφορά παλιά και να… Συνέχεια

Περπατώντας το δικό μου αδιέξοδο

σε ψάχνω μα ποτέ δεν είσαι εκεί,

ποτέ δεν ήσουν γι’ αυτό δε σε… Συνέχεια

Συνέχεια

Νύχτες θολές,

ισχνή ορατότης.

Λεπτές κλωστές

το κουβάρι της νιότης.



Βαραίνει η χλαίνη

τον ρου συννεφιάζει

η κίτρινη σκόνη.

Σε κρύο βαγόνι

ο νους σκοτεινιάζει

κι η ανάσα κομμένη.



Στο τέλος του δρόμου

μια ράγα σπασμένη

που κόβει ανάσα.

Ανόητη φάρσα

στις φλέβες να σέρνει

μουσώνες του κώμου.



Κλειδί στειρωμένο

σε μήτρα… Συνέχεια

Όνειρα νωχελικά,

είδωλα χιμαιρικά

γύρω μου στήνουν χορό.



Μ' έναν ήλιο φαιδρό

σηκώνω το βλέμμα,

δαμάζω το ψέμα.



Του χρόνου οι δείκτες,

περιαλγείς νύχτες

γύρω μου στέκουν αμίλητα



κι ο άνεμος χτυπά αμείλικτα

σε δρόμους ερημωμένους,

σε τόπους ερειπωμένους.



Μετουσιώνεται η σιγή,

παραπληγικό παιδί

σε τραύμα που δε κλείνει'



τα σημάδια πίσω αφήνει

να θυμίζουν το πέρασμά του,

το θάνατο του έρωτα… Συνέχεια

ξημέρωσε..σκυφτός ο ουρανός

πλαγιάζει πάνω στα σύννεφα

κρυφοκοιτώντας απ' τις ρωγμές...

κι οι αντέννες τρυπούν το σώμα μου

μισανοίγω τα βλέφαρα

μα οι καιροί ίδιοι μοιάζουν...

κάποιο είδωλο αντικρύζω

μα τα χνωτά θολώνουν την όψη

του γυρίζω την πλάτη...

στα πρόχειρα κάτι να με κρατήσει

και φεύγω απ' το δώμα

μ' ένα κολάρο στο λαιμό...

στην πορεία σκουντώ και σκουντιέμαι

στην θύρα έφτασα του θεάτρου

και χτύπησα την κάρτα μου...

ο χρόνος… Συνέχεια

ΣΤΗΝ Κ.-Παύλος Σιδερόπουλος

Οταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου

και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις…

Συνέχεια