Ιστολόγιο του/της ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ (22)

ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΑΠΟΔΑ

της γης λένε τα θαύματα πως ήταν πάντα εφτά

μα αιώνες τα διέγραφε το θαύμα του παρά

τα ωραία και τα όμορφα νύχτα τα μοιράσανε

και είπαν κατά λάθος απ' έξω με ξεχάσανε

της ίριδας τα χρώματα λίγοι τα αρπάξανε

το κόκκινο και το χρυσό στη χλιδή τα τάξανε

κι άφησαν για μένα το γκρίζο και το μαύρο

να κυνηγάω μιά ζωή αφηνιασμένο ταύρο

R. κι έμειναν του κόσμου τα στραβά και τα ανάποδα

στην πλάτη μου να σέρνω…

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΕ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ

κουρασμένε ταξιδιώτη

στη βαλίτσα σου τη νιότη

-έκρυβες σαν φυλακτό

είχες πει κάποτε, ότι

θα νικούσες με την πρώτη

-τη ζωή σου το θεριό

γερασμένε στρατιώτη

και της νιότης σου προδότη

έχασκες μες στο κενό

ζήλευες τον Δον Κιχώτη

μα ο φόβος σου 'λεγε όχι

τα 'βαζες με το θεό

R. κι έτσι η νιότη σου εκοιμήθη

όπως λέει το παραμύθι

-έγινε παιδί ξανά

μες στα σύννεφα πετάει

ρούχα ολόασπρα…