Ιστολόγιο του/της Αρτέμης Αξαρλής (204)

Το καπέλο το φτηνό

μου κουτσούλισε πτηνό

κι’ όλοι, λένε τι καλά

γούρι είναι και, χαρά

μα εγώ διαφωνώ,

με το σκεπτικό αυτό

διότι, έκανε ζημιά

του πτηνού η κουτσουλιά

τόσο, που είναι παρδαλό

απ’ το ασβέστιο…

Κουπλέ

Περίμενα να ρθείς ζωή

ευχή ντυμένη και, γιορτή,

να σεργιανίσεις πλάι μου

σαν μάνα, αδελφή μου

μα ήρθες, σαν καταστροφή

κρυμμένη πίσω απ’ τη στροφή…

Κουπλέ

Φίλοι γνωστοί και, άγνωστοι

ας  πούμε.. Καλημέρα

μήπως βαφτεί, ποιο όμορφη

η άχρωμη μας μέρα.

Ζεστή να είναι, με ψυχής

συναίσθημα ντυμένη

ανθρώπινη, αυθεντική…

Ανέκαθεν  παράτολμη

του  εγκέφαλου  η …γέννα  

για να πειστείς,  δοκίμασε

…οπλίσου, με μια  πένα

μετά, πιάσε  να  σκέφτεσαι

πως ,  πρέπει  να αραδιάσεις

κάθε  που θέλεις, στο χαρτί

ώστε,  να το…

 Σε θεωρούσα συντροφιά,

σε  νόμιζα, για ..φίλο

συχνά  αναρωτιόμουνα

εγώ, τι θα απογίνω,

σαν λείψεις απ’ τα χείλη μου

και, η φωτιά σου σβήσει

υπάρχει κάτι ισάξιο

να, σ’…

Γλυκόπικρη ανασαιμιά.. 

Του κόσμου η αυταπάτη

κρεμάστηκε  χαμόγελο,

σε είδωλα χλωμά.

Ανέμη κλώθωγυριστή,

στο ραγισμένο αδράχτι

αφέθηκε να τριγυρνά

κοινώς,  διαχρονικά.

Ελπίδων διφορούμενα..

Προκρούστιο  κρεβάτι…

Κουπλέ

Γεμάτος ο παράδεισος

η κόλαση γεμάτη,

χωρίς ομπρέλα στη βροχή

ξεμείναμε  αμανάτι.

Γεμάτος ο παράδεισος

η κόλαση τα ίδια

προβλέπω να τη βγάζουμε…

Κουπλέ

Στα Αι-Τι-εΜ μου λες τη νύχτα

αργείς γιατί, σε πιάνει η ρήτρα,

που βάζει κάπιταλ κοντρόλ

μα εγώ, έμαθα, με ροκ’ εντ ρολ..

Σε ξεζουμίζει κάποια χήρα

και, ευτυχώς πρέφα σε πήρα

πως, ασχολείσαι με άλλα σπορ

κι’ ότι, το παίζεις, σέντερ φορ.…

Σε μια πόλη που, με ματώνει

σε μια αγάπη που, με πονά,

σ’ είχα  δώσει ψυχή μου όλη

γι’ αυτό ο πόνος, δεν μου περνά.

Σαν  αγκάθι εκείνη η  αγάπη,

αγκυλώνει κι’ ανησυχώ

και, στην πόλη που, με πληγώνει…

Κουπλέ

Πήρα, απ’ τα σύννεφα σταγόνες,

αχτίδες του ήλιου φωτεινές,

τρελλών ηρώων τους αγώνες

ευαισθησία, από το χθες.

Διάλεξα, εκχύλισμα αρωμάτων

κρίνων, επίμονη ευωδιά

μελωδική ροή …

Κουπλέ

Στα πρέπει εναντιώθηκα

που, καθορίζουν νόμοι

τις τύψεις ξεφορτώθηκα

μαζί , με τα συγγνώμη

και, αποδίδω σεβασμό

μονάχα, στην καρδιά μου

αφού, όπου έκανα καλό…

Στην εποχή του πλαστικού,

τι ορθόδοξο  υπάρχει

φάσκει και, αντιφάσκει

καθείς , ελαστικά.

Μέχρι, σημείου εριστικού

η  γλώσσα  εκχωρείται

καθώς , κυριαρχείται…

Κουπλέ

Καημέ,  βαρύς, ασήκωτος, 

σαν το καφέ που  πίνω

κατάντησες  τα στήθεια μου

…παράθυρο κλειστό.

Μου κλέβεις, το χαμόγελο

έστω, κι’ αν, δε το δείχνω…

Κουπλέ

Φεύγουν τα νιάτα, περνούν τα χρόνια

χάνεται η ζωή

η ευωδιά της , σαν τη κολόνια

σβήνει, ως  το πρωί.

Η  μέρα ψεύτρα  η  νύχτα κλέφτρα

μικρή η ανατολή…

Στη …κατάρα σου, δεν έδινα βαρύτητα

αψηφώντας  το πανάθλιο πρόσωπο σου.

Επαρκώς,  ποτέ μου, δεν αναρωτήθηκα,

για το αόρατο, στυγνό …χαμόγελο σου.

Στις προκλήσεις σου, αδιάφορα  προσπέρναγα

παραβλέποντας,  την εμπαθή σου…

  Ήλιος.

Πρωί, πρωί ,ανέτειλε

και, σήμερα ο ήλιος

τι  ευτυχία, να θωρείς

την  κόκκινη μορφή του

να ορθώνεται απ’ της θάλασσας  

τα…

Γιατί, καμπάνα αρνήθηκες

να αντιλαλήσεις  ήχο

αφήνοντας  την εκκλησιά

σ΄ απέραντη σιωπή?

Ωδή πως  και, θεώρησες

ανεπαρκή το στίχο

…παντρεύοντας  το εύηχο,…

Κουπλέ

Στα  παραθύρια σου γέρνεις

τις  πλεξούδες σου και, υφαίνεις…

Μες τα μάτια σου τον  ήλιο

κι’ ονειρεύεσαι  βασίλειο.

Ρεφρέν…

  Ψέμα!  Καθώς  αθέτησες

τη πρώτη σου συγνώμη,

στο λάθος,  δίνοντας  λαβή

να αναπαραχθεί…

Έχασες  το δικαίωμα

της  ηθικής  οι νόμοι

να δουν, με ελαφρυντικά…

Παγκόσμια  μητέρα μας:  Ελλάς…

Απαύγασμα, πολιτισμών και, μήτρα

μυστήρια, ανυπέρβλητα φυλάς,

στη γη σου, με βαριά ,αιώνια ρήτρα.

Ανάδελφη,  αρχέγονη γωνιά

…ουράνιων Θεών  προικώο δώρο

το σύμπαν όλο, γλωσσολογικά

κρεμιέται, απ’ τον ομφάλιο σου, λώρο.

Παγκόσμια  μητέρα μας:…