MusicUnites.gr Forum

Έλληνες Δημιουργοί Έργων Μουσικής

Ιστολόγιο του/της Νίκη-Αννα Παπουλάκου (8)

ΔΕΝ ΗΣΟΥΝΑ ΕΔΩ!...

Στα δύσκολα ξεμάκραινες, δεν ήσουνα εδώ,

Όχι πως ήθελα το βάρος να σηκώσεις…

Ήθελα μόνο μια αγκαλιά να ξεχαστώ,

Να πάρω δύναμη… μα εσύ πού να το νιώσεις!



Τα δύσκολα περάσανε και έρχεσαι ξανά,

Σα δορυφόρος στη ζωή μου τριγυρίζεις,

Μα αυτή σου η κίνηση δε βγάζει πουθενά,

Θα περιστρέφεσαι απλά και θα …νομίζεις!!



Ρ

Τα δύσκολα φοβήθηκες, στα εύκολα μου ήρθες,

Tώρα πια έσβησε η φωτιά κι οι τελευταίες σπίθες!

Τα δύσκολα περάσανε,…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Παπουλάκου στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 14:30 — Χωρίς σχόλια

ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ....

Πουλί φευγάτο και πάλι η σκέψη
τρέχει κοντά σου, την έχεις κλέψει!
Φτωχά τα λόγια για όσα νιώθω,
Έρωτα, αγάπη, λατρεία, πόθο.

Να’ μουνα γλάρος στη θάλασσά σου,
Γλυκά να κάθομαι στην αγκαλιά σου,
Να’ μουν ο ήλιος που σε ζεσταίνει
Κι αυτή η φλόγα που σ’ ανασταίνει!

Μια περιπλάνηση στον ουρανό σου,
Μια αναζήτηση στο όνειρό σου,
Ένα ταξίδι μαζί μ’ εσένα
Που ανατρέπει τα περασμένα!
==================================
Ν. Π.

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Παπουλάκου στις 1 Φεβρουάριος 2010 στις 14:30 — Χωρίς σχόλια

ΚΑΙ ΨΑΞΕ!...

Κάποια στιγμή γίνεται τ’ όνειρο βραχνάς

Και η αγάπη στην καρδιά σου ένα σαράκι…

Βρες το κουράγιο να ξεφύγεις κι ας πονάς,

Παρά να μένεις σ’ ένα αδιέξοδο σοκάκι!



Κάποιες φορές που θα σε πνίγουν τα γιατί,

Μην καρτεράς να βρεις αμέσως απαντήσεις.

Θα σ’ απαντήσει παρακάτω η ζωή…

Αν καταφέρεις το τιμόνι να κρατήσεις!



Ρ

Και ψάξε τα κομμάτια σου να βρεις,

Δες έξω η ζωή σε περιμένει,

Ξεκίνα απ’ την αρχή μη φοβηθείς,

Να ξέρεις πάντα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Παπουλάκου στις 30 Ιανουάριος 2010 στις 14:30 — Χωρίς σχόλια

Σαν το παλιό καλό κρασί...(Μελοποιημένο)

Πάλι με γέλασε η Στιγμή,

Δε λέω πως έφταιξες εσύ,

Με την καρδιά μου είμαι τώρα θυμωμένη!

Εσύ ζητούσες χαβαλέ,

Ένα πιοτό κι ένα καφέ,

Εκείνη πίστεψε…και βγήκε προδομένη!



Δε βρήκες θάρρος να μου πεις,

Πως μια επίσκεψη στιγμής

Έκανες μόνο, με μια διάθεση να παίξεις!

Τώρα η δική μου η καρδιά,

Δε σου κακιώνει κι ας πονά,

Να’ σαι καλά και σ’ άλλους γύρους κι αν θα τρέξεις!



Φταίω εγώ, δεν φταις εσύ,

Φταίει η καρδιά μου που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Παπουλάκου στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 14:50 — Χωρίς σχόλια

Με ένα ''συγνώμη''...

Μ' ένα ''συγνώμη'' κι ένα γεια,

τα σβήνεις όλα έτσι απλά

και μένω πίσω να μετράω τα σημάδια!

Μισοσβησμένα σ' αγαπώ,

μου βασανίζουν το μυαλό,

σαν εφιάλτες στ' αξημέρωτα τα βράδια.



Μ' ένα ''συγνώμη'' κι ένα ''ευχαριστώ'',

όλα τα σβήνεις, χάνεσαι και φεύγεις...

κι αυτή η αγάπη διαδρομή

που επίμονα αποφεύγεις!



Μες το σκοτάδι σα σκιά,

μ' ακολουθεί η μοναξιά,

κι όλο στο τίποτα αιωρούμαι και πηγαίνω!

Τι να την κάνω την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Παπουλάκου στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 10:55 — Χωρίς σχόλια

Δε μας βρίσκω!.....

Στου μυαλού σου το χάρτη,

μ’ έναν έρωτα αντάρτη,

Να αλλάξω γωνίες , να χαράξω στεριές.

Να κλειδώσω τη μοίρα ,

στη γεύση που πήρα,

να μη με πονάνε, τα λάθη του χθες!



Στου κορμιού σου τη λάβα,

να’ μουν θάλασσας αύρα,

τη φωτιά σου να κλέψω και να γίνω βροχή!

Τρυφερά να σε σβήσω

και σφιχτά να σε κλείσω,

μες τα δυο μου τα χέρια

για μια νέα ζωή!



Στης ψυχής σου τα στέκια,

κεραυνοί, αστροπελέκια,

που κρατάνε για λίγο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Παπουλάκου στις 30 Δεκέμβριος 2009 στις 22:00 — Χωρίς σχόλια

Ραντεβού σε λάθος στάση!(Mελοποιημένο)

H νύχτα κάθισε βαριά,

στου δειλινού τη φορεσιά

και το σκοτάδι είναι πυκνό και με βαραίνει!...

Μέσα μου τόση παγωνιά,

απ' τη δική σου απονιά

κι αυτή η φλύαρη σιωπή, που με τρελαίνει!!



Ραντεβού σε λάθος στάση...

πού να σε βρω, πού να με βρεις;...

αφού κι εγώ με έχω χάσει!...



΄Ολα με βρίσκουν στη στροφή

και η αγάπη σου καρφί...

που με σημάδεψε κι ακόμα με πονάει!

Και δεν υπάρχει επιστροφή,

σαν λαβωθεί η επαφή...

άσ'… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Παπουλάκου στις 29 Δεκέμβριος 2009 στις 22:21 — Χωρίς σχόλια

ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΤΑΧΑ....

Kαθώς πέφτει η νύχτα, το σκοτάδι απλώνει,

μια ζεστή καληνύχτα, στη σιωπή μαραζώνει.

Μοναξιά που πλανιέται στης ζωής το βιβλίο,

κι η καρδιά να προσμένει στο λιμάνι ένα πλοίο!



Κάποια ατέλειωτα βράδια, είναι πια παρελθόν,

και του χθες τα σημάδια δε χωρούν στο παρόν!

Η ζωή ξεπουλάει τη δική της πραμάτια…

πρέπει πια να διαλέγεις με ορθάνοιχτα μάτια!



Μες την πλέρια σιωπή σου, κατεβαίνει ένα δάκρυ,

κάπου κλείνει η φωνή σου μα όμως βρίσκεις την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Παπουλάκου στις 29 Δεκέμβριος 2009 στις 22:00 — Χωρίς σχόλια

Ad


RSS

© 2023   Created by AEPI SA.   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης