Ιστολόγιο του/της Νικος Κριδερας (9)

Ένα τού Μάη πρωινό κάνει ο χάρος σάλτο κι απάνω κάτω τη Συγγρού ψάχνει νά βρει τον Στράτο τον βρίσκει στον Ιππόδρομο χαϊδευει τ' άλογά του τα αγαπούσε σαν παιδιά τα ήθελε κοντά του Γεια σου ρέ Στράτο μάγκα μου διαμάντια τ' άλογά…

Συνέχεια

Με αναμνήσεις που φέρνουν πόνο

δίνω μια πάλη μέσα στο χρόνο

μετράω μόνος τις αντοχές μου

μα με φοβίζουν μα με φοβίζουν

οι ενοχές μου



Χωρίς ελπίδες, χωρίς σκοπό

και μεπάρέα μου ένα ποτό

έξω το ρίχνω την κάθε βραδιά μου

να σε ξεχάσει να σε ξεχάσει

θέλει η καρδιά μου



Μα τα μυαλό μου και η ψυχή μου

εσένα θέλουν να ΄σαι μαζί μου

εικόνες φτιάχνουν απεναντί μου

και μου ξεσκίζουν και μου…

Συνέχεια

Μου έχει τύχει μια φορά

μου εχει τύχει δύο

να ναυαγήσω σε στεριά

και σε δεμένο πλοίο



και ΄ψαχνα θαλασσόχρωμα

να βρω να ζωγραφίσω

βαρκούλες σ' ασημόνερα

τους τοίχους να στολίσω



λιώνουν τα παλιοσίδερα

σαν πέσουν στο καμίνι

λιώνουν τα παλισίδερα

τίποτα να μη μείνει



μου έχει τύχει μιά φορά

αφού έτυχε και σένα

να πολεμάω τη σκουριά

σε πλοία αραγμένα



και ΄ψαχνα…

Συνέχεια

Το ρόλόι από ώρα κολλημένο

με τους δείκτες να μην κάνουν μια στροφή

στην αναμονή το τελευταίο τρένο

δρομολόγιο χωρίς επίστροφή



δεν γυρίζει η ματιά σου να κοιτάξει

έχει πάρει αποφάσεις η καρδιά

οι βαλίτσες φορτωμένες στο βαγόνι

να που όλα τελειώνουν στίς επτά



δρόμοι που ποτέ δεν ξανασμίγουν

είναι τώρα οι δικές μας οι χαρές

παγωμένο το χαμόγελο στα χείλη

σαν τις ράγες που μας παίρνουνε το χθες…

Συνέχεια

Δυο μάγκες μες στη γειτονιά
πιαστήκανε στα χέρια
για τα ματάκια μιας μικρής
αστράψαν τα μαχαίρια

δυο μάγκες χτυπηθήκανε
λαβωματιές γεμίσαν
και την αυγούλα πέσανε
στη γη και ξεψυχήσαν

δυο μάγκες ξεψυχήσανε
δύο μανούλες κλάψαν
και της μικρής οι ομορφιές
τις αγκαλιές αλλάξαν!

Γεια σου μπάρπα Κώστα Βίρβο, στιχουργέ ταξιδευτή

πόσο ήθελα μια μέρα να καθόμασταν μαζί

και να πάρω μπάρπα Κώστα λίγη απ' τη μαγεία σου

να σου γράψω ένα τραγούδι εγώ για την αξία σου.



μήπως μάθουνουνε οι νέοι στιχουργοί του σήμερα

πως δεν έχουνε αξία τραγουδάκια εφήμερα.



γεία σου μπάρπα Κώστα Βίρβο, λαϊ'κέ μας ποιητή

πόσο θα θελα μια μέρα να τα λέγαμε μαζί

να σου κλέψω μπάρπα Κώστα λίγη απ' τή μαγεία σου

και να γράψω ένα τραγούδι γιά…

Συνέχεια

Κάποιοι μοντέρνοι μουσικοί
γίνανε προφεσόροι
καί τό μπουζούκι βάζουνε
στήν άκρη μέ τό ζόρι

μά όσο και νά προσπαθούν
αυτό δέν θά περάσει
γιατί θά βρούν απέναντι
τό Χρήστο τό Θανάση

βαλθήκανε νά κάνουνε
τά λα'ι'κά τραγούδια
χωρίς τήν μπουζουκοπενιά
σάν πλαστικά λουλούδια !

Οταν σού κράτησα τά χέρια

μού είπες σού έδωσα χαρά

ζητησες χάδια στό κορμί σου

κι γω στο γέμισα φιλιά



έκανα όνειρα γιά σένα

πού σ' άλλους φάνταζαν τρελά

ήτανε τόσο μου το πάθος

έκαιγε μέσα μου φωτιά



αυτή η φωτιά μέ καίει ακόμα

κι ας μη σε βλέπω τώρα πια

κρατήσα όμως νά θυμάμαι

δικά μας πράγματα κοινά



σού είπα όμορφα τραγούδια

και σου ταξίδεψα το νου

προσπάθησα να σου μετρήσω

κι όλα τ' αστέρια τού…

Συνέχεια

Σού ζητάω νά μου πείς

μιά φορά τήν αλήθεια

τήν αγάπη άν ένιωσες

ή σού ήμουν συνήθεια



σού ζητάω νά μου πείς

έστω κάτι κοινό

καί αν έκλεισα μέσα σου

ίσως κάποιο κενό



μά δέν θέλω ν' ακούσω

μιά ακόμα άπ' τά ίδια

πώς στά χέρια μου είσουν

μοναχά γιά παιχνίδια



σού ζητάω νά μού πείς

μιά φορά τήν αλήθεια

νά μού φύγει καί μένα

ό καημός άπ' τά στήθια



σού ζητάω νά μού πείς

μοναχά τί έχεις… Συνέχεια