ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ

[ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ]

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ

Όνειρο μ'αλυσίδες,που τον ήλιο δεν είδες

μες στο χιόνι κρυώνεις,μ'ενοχές με φορτώνεις...

-και δε ζω...

μου χτυπάς καμπανάκια,ειρωνικά παλαμάκια

κι εγώ τρέχω να φτάσω,είμαι εδώ να φωνάξω...

-μα σιωπώ...

έχω μόνιμη θέα,μία ύδρα λερναία

όμως δεν τη σκοτώνω,κάποιον για να χρεώνω...

-ποιόν μισώ...

R. της ζωής μου οι αργοναύτες

του ωκεανού αντάρτες

στα κύματα στεριές ζητάνε

στο βυθό φωτιές πατάνε...

-δε ξεχνούν..

τη ζωή απ'τη μέση, πιάνεις κάτω να μη πέσει

μου ζητάς καλοκαίρι,μα ειν'αλλού σ'άλλα μέρη...

-θα χαθώ...

Κύκλωπες Λυστριγώνες,με του φόβου σφεντόνες

σημαδεύουν αστέρια,λεύτερα περιστέρια

-και πονώ...

R. της ζωής μου οι αργοναύτες

του ωκεανού αντάρτες

μπήκαν μες στο καραβάνι

στ'ουρανού το μπλέ λιμάνι...

-και πετούν...

[ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ]

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΓΙΩΡΓΙΑ ....ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ...........