ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

[ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΡΑΓΚΑΚΗΣ]

 

ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ!…             

  

Ξημερώνει,

κι όπως φωτίζει η Ανατολή

που απλώνει το πορτοκαλί

στη ροδαυγή σεντόνι,    

δυο κομματάκια ουρανό

ξανοίγω μες στο πρωινό

π’ αρχίζει κι ασημώνει!…

 

Ξημερώνει,

κι ένα παθιάρικο πουλί

το βάσανο του διαλαλεί

γλυκά και βαλαντώνει

τόσο, που μια μικρή ροδιά

τη πράσινη της τη ποδιά

στ΄ αγκάθια της ματώνει!…

 

Ξημερώνει!…

Έξω αγρικιέται σαν λυγμός

του δρόμου ο αναστεναγμός

που όλο δυναμώνει                          

π’ αγάλια-αγάλια αρχινά

καθώς ο μόχθος ξεκινά

τη ζήση να σκοτώνει.

 

Ξημερώνει!…

Τη καλημέρα μου θα πω

μ ένα φιλί στης αγαπώ

τα χείλη τα μελένια……

Λίγη η χαρά ’ναι,  μια σταλιά

τούτα τα βιαστικά φιλιά

μπρος τη πολύ μας έννοια.