ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ…!

[ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΡΑΓΚΑΚΗΣ]

ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ…!

 

Ευτύχισα κι αγρίκησα της ποταμιάς τ’ αηδόνι

τον φτερωτό μικρό θεό που κρυφοβαλαντώνει

τον άνθρωπο και τ’ αγριμιού το ένστικτο μερώνει!...

 

Θάρρεψα πως τ’ αγρίκησα, εκείθε που τρεμίζει

η Πλειάδα η εφτάφωτη και γλυκοβλεφαρίζει

στον ήλιο τον Φαέθοντα, π’ αγάλια ανηφορίζει

 

στα σταυροδρόμια τ’ ουρανού και να μου λέει, βιάσου

παρ’ της αυγής τα χρώματα, βάλτα διαμαντικά σου

και  ντύσε  στη φωταύγεια τους  τη γύμνια της ματιάς σου

 

Γέψου τον ήχο του νερού καθώς κυλά στο ρυάκι

στη μοναξιά της ερημιάς,  κι αγρίκα στο βραδάκι,

πώς τραγουδούνε τα στρουθιά με πάθος και μεράκι

 

κι άκου στ’ αγέρα τ’ άγγιγμα, το θρόισμα που κάνει

τρεμίζοντας τα φύλλα του το αψηλό πλατάνι

και δες πως σκύβει και φιλά η βιόλα το  γεράνι!...

 

Κι είπα στ’ αηδόνι: Σώπασε!... Μ’ έχει η ζωή κουράσει

χρόνο δεν έχω να χαρώ ό,τι προσφέρει  η πλάση

και το γλυκό τραγούδι σου  το χω καιρό ξεχάσει!...