ΞΥΠΝΗΜΑ

[ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΡΑΓΚΑΚΗΣ]

 ΞΥΠΝΗΜΑ

 

Ξύπνησε το μωράκι μας

το ρόδο, τ’ αστεράκι μας

και γύρω του κοιτάζει.

Τινάζει τα χεράκια του

τα κρινοδαχτυλάκια του

και τη χαρά μοιράζει!

 

-Πάρε μανούλα με φιλί

κι εσύ πατέρα να χεις

δυο στάλες απ τα χείλη του

χαρά του πρωταπρίλη του

σε  φίλους να μοιράσεις!

 

Ξύπνησε τ’ αγγελούδι μας

το νιόβγαλτο λουλούδι μας

ζωούλα που σαλεύει…

κι ως τ’ αγκαλιάζ’ η μάννα του

εκείνο με το κλάμα του

τον  κόρφο της γυρεύει!…

 

Πάρε μανούλα με φιλί

κι εσύ πατέρα να χεις

δυο στάλες απ τα χείλη μου

χαρά του πρωταπρίλη μου

σε  φίλους να μοιράσεις!

 

Σαν κλαίει απ’ τα μάτια του

σταλιές- σταλιές  τα  δάκρυα του

μαζεύει σε μαντίλι

η μάνα του για βάλσαμο

ξόρκι για κάθε βάσανο

που θα της καίει τα χείλη!

 

Πάρε μανούλα με φιλί

κι εσύ πατέρα να χεις

δυο στάλες απ τα χείλη μου

χαρά του πρωταπρίλη μου

σε  φίλους να μοιράσεις!