Αν έμενα

[Τσακίρη Χαρά]

Αν έμενα, θα ήταν από πόνο
Και όχι να με δω να μεγαλώνω
Σ’ αυτήν την σχέση που έπεφτε η αυλαία
Εγώ δεν χειροκρότησα τυχαία

Αν έμενα, θα ‘ταν από συνήθεια
Κι όχι ότι πιστεύω παραμύθια
Κανείς ποτέ δεν άλλαξε κανένα
Και δε θ’ αρχίσω αγάπη μου από ‘σένα

Και ζήσαμε καλές στιγμές θυμάμαι
Το χθες μας, δεν το κλαίω, δε λυπάμαι
Σε φόρεσα στο πέτο μου καρφίτσα
Διπλώνοντας την μαύρη μας γωνίτσα

Αν έμενα, θα ήταν ένα λάθος
Το ξέραμε κι οι δυο μας καταβάθος
Σαν έρθει η ώρα κάτι να τελειώσει
Το ίσως και το θα, δε θα το σώσει

Αν έμενα θα ήταν από φόβο
Δεν ξέρω πως τα νήματα να κόβω
Περάσαν χρόνια κάτω απ’ την μαρκίζα
Τα μάτια μου για πάντα μείναν γκρίζα

Τσακίρη Χαρά

[Σκαρβελάκης Νίκος]

'Αν έμενα θα ήτανε το πιο μεγάλο λάθος,

αφού κοντά σου έσβησε, του έρωτα το πάθος!..."