Ρε γαμώτο

[Αρτέμης Αξαρλής]

Ρε  γαμώτο,  ρε  γαμώτο,

το  γλυκό  το  περγαμόντο,

μου  το  πήραν  με  το  βάζο

κι  από  το  θυμό  μου  βράζω.

Μα  διαπίστωσα   εν τέλει

   να  μου  λείπει  και   το μέλι

  με  πετύχανε  …αρόδο

και  με  πιάσανε κορόιδο.

 

Αρχηγό  είχαν  ερίφη

γιατί  κι απ’  το  κανταΐφι

που … φυλούσα  το  μελάτο

  το  ταψί  βρήκα  στον  πάτο.

Ως   κι ο  μπακλαβάς  ακόμη

που  έκρυβα  μες  στο  σαλόνι

ο  παραδοσιακός   και  φίνος

εξαφανιζόλ  κι εκείνος.

 

Αφιλότιμα  μεμέτια

τα  σιροπιαστά  σερμπέτια,

βάλανε  στο  μάτι  όλα

ρίχνοντας  σε  μένα,  φόλα.

Μόλις  …έδειξα  την  πλάτη

τα  ηδύποτα  απ’  το  ράφι,

μονορούφι  τα  αδειάσαν

και  εμέ  ξεπαραδιάσαν.

 

Θα  ήταν  κάμποσοι  στο  κόλπο

τσιλιαδόροι, ρε  γαμώτο,

με  το  που  έγινε  η   μπάζα

ζούλα   θα βγαζαν  τα  βάζα.

Οι  παμπόνηροι  ατσίδες

ρήμαξαν  και  τις  σταφίδες

και  τον  ανανά   κονσέρβα

…έγλυψαν  μέχρι  το  τέρμα.

 

Δεν  ξεχάσανε   στη  φούρια 

ούτε  ψίχα,  απ’ τα  κουλούρια

…ξεπαστρέψαν   το  μιλφέιγ

έφαγαν  κι’  όλο  το  κέικ.

Σχέδιο  είχαν  στη  μούγκα,

να  ρεφάρουνε   την …στρούγκα.

Μπήκαν   δίχως   πασαπόρτο

ρε  γαμώτο,  ρε  γαμώτο.

 

Σίγουρα  έξω  απ’  την  Ελλάδα

τη  δική  μου  μαρμελάδα

τρών  με  φρέσκο  βουτηράκι

κι  έχω  μείνει  αμανάτι.

Με  κοιλιά,  να  γουργουρίζει,

μαύρη  πείνα  τη  θερίζει

άσχημα  είναι  τα  μαντάτα

κι έχει  ανηφοριά  η  στράτα.

 

Τώρα   δικαστή  και  να  βρω

το  ψυγείο  είναι  άδειο.

Όλα  γύρω  μου  σμπαράλια

άπλυτα  και  τα  κουτάλια!

Στην  ανώφελη  μου  τρέλα

πιπιλώ   μια  καραμέλα

και  σαλιώνω  ένα  μπισκότο

που  …ξεφύγαν,  ρε  γαμώτο!