ΦΑΝΤΑΣΙΙΩΣΗ

[ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΡΑΓΚΑΚΗΣ]

                    ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ

 

Σ’ αυτό το άγριο πέλαγο σ’ αυτό τ’ ακροθαλάσσι

της θύμησης γλυκό κρασί στου φεγγαριού το τάσι

τις ώρες που η μοναξιά

μου φαρμακώνει τη καρδιά

έρχεται πάλι η θύμηση ξανθό να με κεράσει,

που πίνοντας το με καημό σε τούτο τ’ ακρογιάλι

μικροχαρές της μιας στιγμής, να ξαναζήσω πάλι

μοναδικέ μου έρωτα αγάπη μου μεγάλη

 

Η πούλια η λαμπρόστακτη διαμαντικά ντυμένη

σε σένα τη μοναδική την πολυπενεμένη

τ’ αστέρια της μ’ απλοχεριά

χαρίζει ετούτη τη βραδιά

να τα φορέσεις διάδημα γλυκιά αγαπημένη

αυτό το βράδυ που τ' αργυρό κι ολόγιομο φεγγάρι

μου στρώνει να αποκοιμηθώ το φως του προσκεφάλι

μοναδικέ μου έρωτα αγάπη μου μεγάλη