ΒΟΗΘΕΙΑ ΆΙ ΝΙΚΟΛΛΑ

[ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΡΑΓΚΑΚΗΣ]

                  

 ΒΟΗΘΕΙΑ ΆΙ ΝΙΚΟΛΑ

Θόλωσαν ξημερώνοντας στο μένος του νοτιά

του αιγιαλού τα κύματα που ξέχειλα σκουριά

ίδια βουνά ορθώθηκαν

θεόρατα κι απλώθηκαν

σ’ ενός τυφώνα αγριεμό! Ψες είχε ξαστεριά

κι άπνοια, κι αυτός αλάργεψε θαλασσοπούλι ένα

αφήνοντας ξοπίσω του τη μοναξιά και μένα!

Βοήθεια Αι Νικόλα

ε για λέσια, ε για αμόλα!... 

 

Αίολε κράτησε γερά τα γκέμια του φονιά,

τ’ αγριεμένου άνεμου! Μη δείξεις απονιά!

Παλιά είναι η βάρκα του,

μα τρυφερά τα νιάτα του

και στα δασιά τα στήθια του έχει χρυσή καρδιά!

Πέρα ξανοίχτηκε μακριά Θαλασσοπούλι ένα

αφήνοντας ξοπίσω του τη μοναξιά και μένα!

Βοήθεια Αι Νικόλα

ε για λέσια, ε για αμολά!...