ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ

[ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΡΑΓΚΑΚΗΣ]

ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ

 

Θυμάσαι όταν σμίξαμε

σε αυτό το ακροθαλάσσι

που πίναμε τον έρωτα

δυο βράδια αξημέρωτα

κρασί στο ίδιο τάσι

του φεγγαριού, που έγερνε πριχού να βασιλέψει

τότες που η αγάπη μας είχε το νου στερέψει;

 

Να το θυμάσαι

και τότε ακόμα

που ένα άλλο στόμα

θα κεντά με φιλιά το κορμί σου

πως πλάι σου θα ’μαι, πάντα μαζί σου

 

Θυμάσαι π’ αναστέναζες

και σαν κερί λυγούσες

όταν γερμένη πλάι μου

ρόδο στο προσκεφάλι μου

κι αργά φυλλοροούσες

κοιτώντας το ολόγιομο λευκόχρυσο φεγγάρι  

που σου έστρωνε ανάλαφρα το φως του μαξιλάρι;

 

Να το θυμάσαι

και τότε ακόμα

που ένα άλλο στόμα

θα κεντά με φιλιά το κορμί σου

πως πλάι σου θα ’μαι, πάντα μαζί σου