ΑΧΝΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ

[Στυλιανός Φραγκάκης]

ΑΧΝΕΣ                                              

ΑΝΑΣΕΣ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ

                                

 

Άχνες ανάσες των νερών π’ αγέρας σας μαζώνει

και γίνεστε χρυσοβροχή δροσοσταλιές και χιόνι

πάρετε το κορμάκι μου στο δροσερό σας χάδι

γιατί το καίει ο πυρετός από τα ψες το βράδυ!

 

Σύγνεφο όπου στα ψηλά μπορείς και σκαρφαλώνεις

και από εκεί στα χαμηλά τη καταχνιά απλώνεις

ίσκιωσε τα ματάκια μου!...Δε θέλω να κοιτάζουν

τους γύρω μου που μ αγαπούν να βαριαναστενάζουν!

 

Δάκρυα που συναχθήκατε σε μολυβί μαντήλι

στάξτε ροδόνερο να πιουν της αγαπώ τα χείλη

νάνε σαν βάλσαμο γλυκά κι από δροσιά γεμάτα

για το στερνό μας φίλημα στου χωρισμού τη στράτα!…