Αμαζόνα

[Mallios Stavros]

Σωστά να κάνεις προσπαθείς τα’ αδύνατα
Μια αμαζόνα που δαμάζει κύματα
Κιαν Ονειρεύεσαι δρόμους αλλιώτικους
Μ’ ευαισθησίες και τρόπους ανθρώπινους
Θυμήσου εκείνα που μέσα σου υπήρχανε
Που κάποτε έθαψες και ίσως σβηστήκανε
Θυμήσου φίλους απ’ το παρελθόν
Και Τώρα δες το θλιβερό σου παρόν

Σωστά να κάνεις προσπαθείς τα’ αδύνατα
Μια αμαζόνα δε δαμάζει κύματα
δείχνεις αστείος και τόσο δειλός
φαίνεσαι λίγος, αχνός, σιωπηλός

Στο σκοτάδι αλλάζεις βυθίζεσαι
Σένα τοπίο που βουλιάζει πνίγεσαι
Με μια κατάρα βαθιά στο στομάχι σου
Μια καταιγίδα να ξεσπάει στην πλάτη σου
Ελπίζεις όλα να τελειώσουν γρήγορα
Νιώθεις τις φλέβες θηρία ανήμερα
Ψυχοφτερά ανοίγεις διάπλατα
Μακριά ο κρότος του κορμιού σου στο πάτωμα