David Pakman: The Sad State of the Old Music Business

[Antonis Plessas]

Ένα εξαιρετικό άρθρο που αξίζει όλοι μας, ιδιαίτεροι οι παλαιότεροι να διαβάσουμε.

Λυπάμαι που ο χρόνος μου δεν επιτρέπει να το μεταφράσω στα Ελληνικά. Κάθε προσφορά μέλους μας σε αυτή τη κατεύθυνση καλοδεχούμενη.

Το link στο άρθρο και από κάτω μερικές επιλογές από το κείμενο που θεωρώ σημαντικές.

"In surveying the state of the business now, however, many of the decisions made by these very same executives over
the past 12 years have resulted in nothing less than complete failure.
The recorded music business, which used to be largely responsible for
more than 60% of the revenue an artist generated, now brings in about 9%
of an artists take (this number from Azoff himself.) The recorded music
business at about $18B worldwide is a shadow of its year 2000 peak of
$40B. And I don’t see its fall stopping any time soon. In fact, I really
think the recorded music business goes pretty close to about $6B – $8B
over the next 5 years. And that’s worldwide."

"There are only two music industry segments in better shape than recorded music: music publishing and live music. The
former hasn’t declined nearly as much thanks largely to the increased
use of music in advertising and, to a much lesser extent, increased
revenue from satellite and internet radio. Live music, as the NYT
article makes perfectly clear, has stayed healthy for two reasons: (1)
the magic of a live show can’t be pirated online and (2) huge
consolidation in venue ownership, promoters and ticketing has allowed a
massive increase in ticket prices. It’s hard to celebrate this second
fact as a revival of an industry. In fact, I think it is the bellweather
of its end."

"I think, like many others, that we have been witnessing the atomization of artistic culture. The internet gives us far more choice than the
limits imposed upon us by broadcast media. We know of more bands, we can
get tour dates pushed to us, can sample music long before it is
released and we can reserve tickets well before the show. But we are
doing this across many more artists, spreading our limited disposable
income around in ways we didn’t when we had fewer choices. Nevermind
that we are offered billions of other entertainment choices from video
games, YouTube, Facebook games and even Crowdreel and Bitly.TV.

The future of the business is atomized and decentralized. It is one where the collective power of the many fans actively engaged in
discovery and sharing have more power than a few senior execs calling
the shots about marketing budgets."

"But the new power, in my mind, is granted to the aggregators who pull together our collective wisdom. The music business today is blogs, Twitter tweets, Facebook links, the Hype Machine,
TheSixtyOne, Rockwood Music Hall, Pandora and Foursquare. Honestly, I
discover far more music today from hypem.com (an aggregator of the best music blogs)
than I ever will from the decisions of record execs and promoters."

"Instead, where might today’s execs focus their energy? Providing tools and assets to empower the many fans willing to do their marketing work for them. Shouldn’t music be
decentralized? Not free, but just available everywhere,
especially to developers to create more engaging and relevant online
music experiences. Music needs to become part of the fabric of the web,
not an overlay on top of it."

"I am not arguing that artists should not be paid. But the ways they build their career, reach an audience, and then ultimately sell stuff to that audience, is fundamentally being turned
upside down. Ecosystems based on sharing are the future. This is what
the net native generation that is the future audience of all
entertainment businesses know to their core."

[Γιάννης Κύρης]

Aντώνη,
Σημαντικότερο από το άρθρο του κυρίου David θα ήταν το δικό σου σχόλιό σε αυτό.

Ο τύπος δεν μας λέει τίποτε καινούργιο. Ολα αυτά τα συζητάμε ήδη μεταξύ μας εδώ και καιρό.

Καλύτερα θάταν αντί για απόψεις ξένων στην Ελληνική (τραγική) πραγματικότητα, να προτείνουμε ΕΜΕΙΣ κάποιες λύσεις έστω φανταστικές και ουτοπικές όπως το "φανταστικό σενάριο" που είχα αναλύσει σε άλλο σημείο του φόρουμ.

Τα links σε απόψεις ξένων από την ελληνική πραγματικότητα δεν θα μας κάνουν πιο σοφούς.
Πότε θα μάθουμε να μιλάμε μεταξύ μας?

Δυστυχώς αναμασάμε την διεθνή κατάσταση και δεν βάζουμε στην πρίζα το μυαλό μας.
Εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου το μέλλον της παγκόσμιας δισκογραφίας γενικά. Τα τελευταία 20 χρόνια έσκαψε μόνη της το λάκκο της με την προώθηση κακής μουσικής σε πανάκριβα CDs.
Cds που σπάνια υπήρχε έστω ΕΝΑ κομμάτι της προκοπής μέσα.
Με ενδιαφέρει το ξεκαθάρισμα του θολού και μίζερου τοπίου στην Ελλάδα.

Μοιραία οι νέοι με το ιντερνετ εκδικούνται. Ψάχνουν και βρίσκουν ότι αξιόλογο θέλουν γιατί απλά δεν μπορούν να το βρουν διαφορετικά.
Ποιοί χάνουν λεφτά? Ασφαλώς όχι οι νέοι και ταλαντούχοι δημιουργοί. Αυτοί θα βρουν τρόπους. Υπάρχουν τρόποι. Τους ξέρουμε αλλά φοβόμαστε να τους φωνάξουμε γιατί θα πάμε κόντρα σε μεγάλα συμφέροντα.
Οχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι από μας χέζονται να πουν καθαρά την γνώμη τους. Φαίνεται και εδώ στο φόρουμ που επικρατεί απόλυτη σιωπή. Είναι σαν να μή συμβαίνει τίποτε κακό. Σαν όλα να πηγαίνουν ρολόϊ.
Κανείς δεν προτείνει τίποτε, κανείς δεν λέει το πρόβλημά του, κανείς δεν φωνάζει αγανακτισμένος για κάτι.
Αρα, ...όλα είναι ΟΚ!!!!!

Ποιοί χάνουν λεφτά λοιπόν?
Λεφτά χάνουν οι μεγαλοσυνθέτες που πάνε πακέττο με τις δισκογραφικές δεμένοι με χαζά συμβόλαια.
Ολοι εμείς οι "ειδικοί" (τρομάρα μας), τα κάναμε μούσκεμα. Καμμία συναδελφοσύνη, μηδέν αντίδραση στις επί χρόνια αδικίες.

Επίκειται, διάβασα, μια συνεργασία κάποιων "φορέων" (ποιός τους εξουσιοδοτεί άραγε?) με το Υπουργείο Παιδείας για την ενημέρωση των νέων στα θέματα της Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Αντί να ξεκινήσουμε την καμπάνια στους νέους για τα πνευματικά μας δικαιώματα, καλύτερα να ζητήσουμε εμείς τη γνώμη τους σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την επιβίωση της μουσικής παραγωγής. Εμείς αποτύχαμε. Δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε καν μεταξύ μας ούτε να βρούμε λύσεις.

Πόσα χρόνια ακούω το ίδιο παραμύθι της ίδρυσης σωματείου ελλήνων μουσικών δημιουργών? Κάποιος να μου πει πού σκαλώνει το μάζεμα 35 υπογραφών.
Κάποιοι βάζουν τρικλοποδιές?

Κλείνοντας θα πω αυτό:
Αφού δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε και να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας, ας αφίσουμε τους νέους στην ησυχία τους. Αυτοί θα μας δείξουν το δρόμο. Είναι εξοικειωμένοι με τα νέα τεχνολογικά κόλπα και σίγουρα έχουν ανάμεσά τους νέους ταλαντούχους δημιουργούς. Αντί να τους κυνηγάμε σαν "κλέφτες", ας τους μελετήσουμε. Οσοι από μας είναι μερακλήδες με τη μουσική, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε. Υπάρχουν άπειροι τρόποι προώθησης μουσικής. Ας ξεκολλήσουμε από το άρρωστο παρελθόν μας.

Η Ελλάδα μπήκε για τα καλά στην κρίση. Ολοι θα ζοριστούμε.
Οσοι επιμείνουν να επιβιώσουν μέσα από την τέχνη τους ας είναι περισσότερο "τίμιοι" με το προϊόν τους. Η πραγματική "τέχνη" δεν πεθαίνει ποτέ. Οι υπόλοιποι ας κάνουν κάτι πιο χρήσιμο.
Είναι όμως από γραφικό μέχρι αστείο, όταν ο κόσμος γύρω μας χάνεται και η ανεργία καλπάζει, εμείς να ξεκινάμε καμπάνια στους νέους για τα χαμένα πνευματικά μας δικαιώματα λόγω ίντερνετ. Τί επιδιώκουμε, να μας λυπηθούνε?
Δεν λέω, θα ταν υπέροχο αν από αύριο το πρωί η ΑΕΠΙ μας μοίραζε χρήματα. Αλλά πώς θα πείσεις τη νεολαία να αγοράζει τα σκουπίδια της Ελληνικής δισκογραφίας?

Κι ας μην είμαστε τόσο αγαθοί που να νομίζουμε πως οι νέοι ψάχνουν στο ιντερνετ για "ελληνικά αριστουργήματα". Το 90% για ξένη μουσική ψάχνει. Είναι ευνόητο λοιπόν να σκεφθεί κάποιος ποιών συμφέροντα θίγονται στο μεγαλύτερο ποσοστό. Τί κάνει νιάου-νιάου?
Ας μην ανησυχούμε λοιπόν αγαπητοί μου φίλοι. Εμείς οι "μικροί" δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε από τη γενιά του ίντερνετ.
Μόνο κερδισμένοι θα βγούμε, αν σταματήσουμε να τους βλέπουμε σαν "εχθρούς" όπως μας επιβάλουν κάποιοι.
Δεν θεωρώ πως "εμείς" αγαπάμε περισσότερο τη μουσική από αυτούς. Τους εαυτούς μας αγαπάμε δυστυχώς.
Τουλάχιστον, σε πρώτη φάση, ας μάθουμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας.
Γιατί απουσιάζετε ΟΛΟΙ από το φόρουμ?