Για τον Αλέξανδρο!

[Πάνος Παταγιάννης]

Μητέρα φεύγω!
πάω να ζήσω τη ζωή μου...
μάλλον χωρίς φραγμούς
να διεκδικήσω και να αποδείξω
την πρώιμη ωριμότητά μου....

Μητέρα φεύγω!
μαζί με τους φίλους μου θα διασκεδάσω...
μην φωνάζεις, έχω κάνει τα μαθήματά μου...
θα σε δω το βράδυ, να με περιμένεις!

Μητέρα φεύγω!
και ίσως δεν ξέρω αν φθάνω εκεί
γιατί κάποιος με οδήγησε ή
γιατί αυτό είμαι τελικά εγώ...

Μητέρα φεύγω!
και το ξέρω ότι πονάς.
Μην αναρωτιέσαι, πονάω κι εγώ στο πεζοδρόμιο...
πονάνε κι άλλοι μαζί μου...

Μητέρα φεύγω!
προσπαθούν να με βοηθήσουν αλλά το ξέρω
πως είναι μάταιο....
τα μάτια μου θυμούνται εσένα!

Μητέρα φεύγω!
και ο "άνθρωπος" που με έδιωξε από εσένα
στέκει στους καπνούς και μου φαίνεται πιο μεγάλος
από πριν....

Μητέρα έφυγα!
πες στους ανθρώπους να πενθήσουν το χαμό μου...
πες στα παιδιά να αγωνίζονται και να δημιουργούν
ΟΧΙ να καταστρέφουν....

Μητέρα αντίο!
σε εσένα και στα όνειρα μου....
μην διαλύεστε επειδή έφυγα....
πάρτε δύναμη και παλέψτε....
για όλα αυτά που δεν πρόλαβα....
Αντίο!

ΠΑΝΟΣ