"Γιατί δε μιλάμε..." κείμενο του συνθέτη Θανάση Πολυκανδριώτη

[ΑΕΠΙ]

Λάβαμε και κοινοποιούμε το κείμενο του συνθέτη Θανάση Πολυκανδριώτη με τίτλο "Γιατί δε μιλάμε...."

 

 

Γιατί δε μιλάμε……..                                                                        Tρίτη 31 Μαΐου 2011

 

Με αφορμή την συνάντηση των δημιουργών Τετάρτη στη μια το μεσημέρι 25/5/2011 στη ΑΕΠΙ για την ενημέρωση μας γύρω από το θέμα της ενδεχόμενης μείωσης των πνευματικών δικαιωμάτων μας ειπώθηκαν πολλά και καλά.

Άλλα εγώ θα σταθώ και θα προβληματιστώ σε αυτό που μας είπε ο Πέτρος Ξανθόπουλος δηλαδή γιατί δεν μιλάτε.  Γιατί δε μιλάμε στις συνεντεύξεις μας που είναι το καλύτερο μέσον για να μάθει ο λαός μαζί με το δημιουργικό έργο μας και τους προβληματισμούς μας γύρω από ζωτικής σημασίας πράγματα που μας απασχολούν.

Μα ο λόγος είναι απλός, δεν μας τόπε κανείς μέχρι σήμερα.  Καλά δεν το σκέφτηκε ουδείς? Κι όμως κάπου εκεί είναι η αλήθεια. Γιατί είμαστε καλλιτέχνες.

Και όταν ο καλλιτέχνης μιλεί για το έργο του αφήνει όλα τα όλα πίσω. Οικογένεια, οικονομικά συμφέροντα, συνδικαλισμό κ.λ.π. Εγώ θα συμπληρώσω απόλυτος στην τέχνη του.  Όταν όμως θίγεται το μεροκάματο μας τότε γινόμαστε ύαινες με την ευγενική έννοια. Ξέρουμε την δύναμη μας και με την λογική που διακρίνει πολλούς από εμάς μπορούμε να καταφέρουμε τα άπιαστα. Όμως δε μιλάμε.

Γιατί δε μιλάμε το είπα πριν. Για το καλό που θα κάνουμε σε εμάς και γενικά στον κλάδο μας αν μιλήσουμε? Αν μιλήσουμε, ο καθένας μας από λίγο και αναφερόμαστε στην δημιουργία άλλα και τον βιοπορισμό μας τότε θα έλεγα ότι η κοινωνία θα μάθαινε τι συμβαίνει με εμάς και είχε άλλη εικόνα. Θα ήξερε ο λαός ότι δεν λαμβάνουμε αυτό που μας αξίζει σε σχέση με άλλες πολιτισμένες χώρες. Θα πρέπει να ξέρει ο λαός ότι η πολιτεία είναι που μας πάει κόντρα ενώ εμείς τις δίνουμε πολιτισμό. Δηλαδή δε θα μας θεωρούσε πλουσίους και προνομιούχους.

 

Δεν είμαστε όλοι οικονομικά εύρρωστοι γιατί έχουμε το μυαλό μας πρώτα στην δημιουργία. Θα είμαστε όμως οικονομικά καλύτεροι αν μιλούσαμε παντού για να μάθει ο κόσμος, ο λαός που μας γουστάρει γι αυτό που κάνει ο καθένας και μας ανταμείβει.

Γιατί μέσα από την ηθική μας θέση θα μπορούμε να εισπράξουμε και την υλική μας αξιοπρέπεια. Ας μιλάμε λοιπόν έχουμε πολλά να πούμε. Σαράντα επτά χρόνια σε αυτό το λειτούργημα μόνο πίκρες έλαβα από το πνευματικό μου δικαίωμα. Είναι η προσωπική μου άποψη άλλα την καταθέτω χωρίς κανένα ενδοιασμό.

 

Σας ευχαριστώ.

 

Θανάσης Πολυκανδριώτης