Λίμνη

[Mallios Stavros]

Μ’ ένα βιβλίο σιωπηλή,
στη λίμνη μέρα μελαγχολική
είσαι μονάχη
Στέκεσαι λίγο σκεπτική
μα δείχνεις εκθαμβωτική
μι’ αξέχαστη στιγμή
Αυτό το λίγο δεν μου αρκεί,
ούτε μια ολόκληρη ζωή
εγώ να σ ’αγαπώ
Με όσους τρόπους κι αν σκεφτώ,
μπορώ τρελά να ερωτευτώ
στην αύρα να χαθώ,
στα πόδια σου μπροστά
Θα μείνω φύλακας πιστός
Μέχρι το τέλος
Θ’ ανάψω μια μικρή φωτιά,
Θα ψιθυρίσω γελαστά
τραγούδια που αγαπάς
Κι αν μου επιτρέψεις θα σου πω,
όσα έχω μέσα μου θα πω
ζεστά και ειλικρινά
λόγια που πέφτουν απαλά,
βγαίνουν αβίαστα γλυκά
χέρια σφικτά δεμένα
γείρε και πάρε με αγκαλιά
στα μακριά σου τα μαλλιά
να με σκεπάσεις
δέξου για λίγο
στου κορμιού σου τη δροσιά
να με φυλάξεις
γείρε και κράτα με σφιχτά
εκεί που θα’ σαι μακριά
μη με ξεχάσεις