Παιδιά χαμένα

[Athanasia-Eleni Zelenitsa]

Στις παρυφές μιας πόλης ρημαγμένης

σαν ξημερώνει μαριονέτες ξεπηδούν

απομεινάρια μιας εξέγερσης χαμένης

που αναπνέουν μα ξεχάσανε να ζουν

Κρεμάσαν όλες τις ελπίδες τους στον ώμο

τις προσδοκίες τους σε λίστα αναμονής

πετάξανε τα όνειρά τους μες στο δρόμο

και σαν κοράκια τους τα αρπάξατε εσείς

Εσείς που χρόνια μας πουλάτε σιγουριά

και εμείς τα θύματα στην πιο μεγάλη απάτη

Εσείς που χρόνια μας χαϊδεύετε τα αυτιά

και μας καρφώνετε βαρύ σταυρό στην πλάτη

Ανήκουμε άραγε στα σχέδια του δικού σας ουρανού

ή μήπως σβήστηκαν τα ίχνη μας στο χάρτη

Παιδιά χαμένα ενός κατώτερου θεού

που ψάχνουν να πιστέψουνε σε κάτι..

Στα μάτια μου η αλήθεια ξεδιπλώνει

το νήμα μιας ζωής συμβατικής

αλήθεια που το αίμα μου παγώνει

όσο κι αν τρέξεις, δε μπορείς να της κρυφτείς

Σφιχτή καρδιά μου, ανοξείδωτη τανάλια

άνοιξε δρόμο να αγαπήσεις να σωθείς

μέσα απ’ τη στίβα με τα βρώμικα ρετάλια

το γιορτινό σου ρούχο βρες για να ντυθείς

Εσείς που χρόνια μας πουλάτε σιγουριά

και εμείς τα θύματα στην πιο μεγάλη απάτη

Εσείς που χρόνια μας χαϊδεύετε τα αυτιά

και μας καρφώνετε βαρύ σταυρό στην πλάτη

Ανήκουμε άραγε στα σχέδια του δικού σας ουρανού

ή μήπως σβήστηκαν τα ίχνη μας στο χάρτη

Παιδιά χαμένα ενός κατώτερου θεού

που ψάχνουν να πιστέψουνε σε κάτι…

[Mallios Stavros]

Αρκετά δυνατός στίχος με συνοχή στη σκέψη. Μπράβο