Έλληνες Δημιουργοί Έργων Μουσικής
Τι κάνουμε όταν το αδιανόητο μέλλον είναι ήδη παρελθόν;
Τι κάνουμε όταν το αδιανόητο μέλλον είναι ήδη παρελθόν;
Η βασική δύναμη πίσω από αυτή την επανάσταση που βιώνουμε είναι η δραματική μεταβολή στην οικονομία των διανομών.
Με την διάλυση των παλιών οικονομικών μοντέλων, οι οργανωτικές δομές που τελειοποιήθηκαν για την βιομηχανική παραγωγή θα πρέπει να αντικατασταθούν με δομές βελτιστοποιημένες για ψηφιακά δεδομένα.
Η μουσική αποτελεί πάνω από όλα μια μοναδική εμπειρία που μέσα της περικλείει ένα συνδυασμό επικοινωνίας, πάθους, ψυχαγωγίας, μιας αίσθησης του εφήμερου που προσελκύει το κοινό όχι για αντικειμενικούς λόγους αλλά γιατί αγγίζει την καρδιά του με τρόπο μαγικό.
Πρέπει σήμερα να αναρωτηθούμε κατά πόσο οι πρακτικές μια εκατονταετίας -κουκίδας στη μακραίωνη ιστορία της πολυπολιτισμικής μουσικής έκφρασης- η αποτύπωση, παραγωγή και διανομή της με βιομηχανικούς όρους μπέρδεψαν τις προτεραιότητές μας ως προς την ουσία της μουσικής έκφρασης;
Ένα μόλις αιώνα μετά την καθιέρωση, αντιμετώπιση και προώθηση της μουσικής τέχνης ως προϊόν αυτή στο κατώφλι του 21ου αιώνα, επαναπροσδιορίζει την αξία της πάνω από όλα ως εμπειρία οδηγώντας όλους τους εμπλεκόμενους σε επανεξέταση των εικασιών και προτύπων τους και σε αναζήτηση νέων μοντέλων.
Το διαδίκτυο μπορεί να είναι σύμμαχος και όχι εχθρός!
•Το διαδίκτυο δεν είναι πλέον μια πλατφόρμα παρουσίασης περιεχομένου αλλά μια πλατφόρμα που αποτελεί παγκόσμια υποδομή για συνεργασία.
•Το διαδίκτυο είναι ένα νέο μέσο ανθρώπινης επικοινωνίας.
•Στο διαδίκτυο η Ακρόαση, Ανάγνωση & Προβολή ισοδυναμούν με αντιγραφή και πρέπει πλέον να αντιληφθούμε ότι η αξία της μουσικής δεν βρίσκεται πλέον (μόνο) στο αντίγραφο –φυσικό ή εικονικό) αλλά σε πλήθος άλλων δράσεων που στόχο έχουν να προσελκύσουν το κοινό.
Θέσεις και προτάσεις των δημιουργών:
Στα πλαίσια της επιβεβλημένης ανασκόπησης της δράσης μας ως δημιουργών τα περασμένα χρόνια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί όσον αφορά την μη έγκαιρη, ατομικά και συλλογικά εκφρασμένη, δυναμικότερη ενεργοποίηση μας σε πλήθος προκλήσεων των οποίων το τίμημα αυξάνετο χρόνο με το χρόνο γεωμετρικά.
Αυτή μας η καθυστέρηση σε συνδυασμό με την από πλευράς των δισκογραφικών εταιριών εμμονή σε παρωχημένα επιχειρηματικά μοντέλα ή τη εγνωσμένη δυστοκία τους στην αδειοδότηση των ηχογραφημάτων συνέβαλαν στη δημιουργία ενός κενού που για χρόνια επέτρεψε την ευδοκίμηση της ανταλλαγής αρχείων με αποτέλεσμα η μουσική να χάσει στη συνείδηση της κοινωνίας μέρος της πραγματικής αξίας που είχε και να μείνει μόνο η συναισθηματική.
Οι δημιουργοί & καλλιτέχνες καλούνται σήμερα να επανακαθορίσουν τη σχέση τους με το κοινό.
Χάρη στις τεχνολογικές εξελίξεις και τις σύγχρονες δυνατότητες επικοινωνίας που εξασφάλισε η τεχνολογία το κοινό σήμερα δεν είναι ο παθητικός δέκτης που γνωρίζαμε αλλά ο κυρίαρχος και ρυθμιστής του παιχνιδιού.
Στο πλήθος των προτάσεων και ερεθισμάτων και με το διαθέσιμο χρόνο να παραμένει ο ίδιος ή και λιγότερος το κοινό θα κρίνει αν αξίζει αρχικά να προσφέρει την προσοχή του σε ένα καλλιτέχνη -δημιουργό, στη συνέχεια αν θα τον τιμήσει με την εμπιστοσύνη του και τέλος με βάση την ελκυστικότητα των προσφερόμενων μορφών διάδρασης θα σταθμίσει αν αξίζει να προχωρήσει σε μια αγορά.
Μιλάμε δηλαδή για μια σειρά ενεργειών που αφορά στην έκθεση του δημιουργού στο κοινό, την ανακάλυψη του έργου του και την προσπάθεια διακράτησης της προσοχής, του ενδιαφέροντος, της διεκδίκησης της εμπιστοσύνης και τέλος της πώληση υπηρεσιών και προϊόντων.
Παρακαλώ μην μας ΚΛΕΒΕΤΕ!!
Η μουσική αποτελεί για τους δημιουργούς της μέσον έκφρασης και επικοινωνίας και κύριο μέλημα τους είναι τα έργα τους να γίνονται προσιτά σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του κοινού.
Πιστεύουμε στο διαδίκτυο και την δυναμική που προκύπτει από αυτό ως μια ευρέως υιοθετημένη και αποδεκτή από την κοινωνία πλατφόρμα επικοινωνίας, ως μια προέκταση της ευνομούμενης κοινωνίας που θέλουμε να ζούμε.
Και αυτή η προέκταση είναι φυσικό ότι πρέπει να διέπεται από τους ίδιους, θεσπισμένους επί αιώνες, κανόνες όσον αφορά τον σεβασμό της ιδιοκτησίας και την προστασία της περιουσίας του ατόμου.
Το γεγονός ότι στο διαδίκτυο τα αγαθά που διακινούνται είναι άυλα (Ψηφία 0 & 1) δεν αλλάζει σε τίποτα όσον αφορά τον αντίκτυπο που έχει η καταπάτηση της ιδιοκτησίας ή της κλοπής ενός περιουσιακού στοιχείου ενός συνανθρώπου μας στον υλικό κόσμο.
Για να πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομα τους ο άνευ αδειοδότησης μας μερισμός των έργων μας στο διαδίκτυο μας πλήττει ηθικά, ψυχολογικά και οικονομικά ενώ ολοένα και περισσότεροι δημιουργοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.
Η ανάγκη για Νομιμοποίηση:
Διαχωρίζοντας εξ’ αρχή την άτεγκτη στάση μας απέναντι στους κατ’ επάγγελμα “πειρατές” η θέση μας όσον αφορά την κοινωνία των πολιτών είναι ότι οι πρακτικές αστυνόμευσης και καταστολής στον τρόπο που χρησιμοποιούν το αγαθό της επικοινωνίας στο διαδίκτυο μας βρίσκει τουλάχιστον επιφυλακτικούς αν όχι αντίθετους.
Στα πλαίσιο αυτό ερχόμαστε σήμερα να θέσουμε υπόψη σας την επιτακτική για όλους μας ανάγκη να γεφυρωθεί με τρόπο αποδεκτό από τους όλους εμπλεκόμενους αυτό που:
α) Σημαντικό πλέον τμήμα της κοινωνίας μας και ειδικότερα η πλειοψηφία των νέων, αντιλαμβάνεται ή διεκδικεί ως δικαίωμα της να διακινεί και χρησιμοποιεί πνευματικά έργα που δεν τους ανήκουν.
β) Εκείνου που αποτελεί το ηθικό και αναφαίρετο δικαίωμα των δημιουργών στο να ορίζουν τους τρόπους διάθεσης των έργων τους και να αμείβονται για τις χρήσεις τους.
Ώρα να επινοήσουμε ένα κοινωνικό συμβόλαιο για τον μερισμό του περιεχομένου στο διαδίκτυο.
Ζητούμενο σήμερα είναι να επινοήσουμε και θέσουμε σε εφαρμογή ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα επιλύσει τα θέματα που εγείρονται από την επανάσταση που βιώνουμε και να βρούμε μια νέα ισορροπία ανάμεσα στα συμφέροντα των δημιουργών, των καταναλωτών και των λοιπών δικαιούχων.
Το παλιό κλείνει τον κύκλο του. Γνωρίζει κανείς το αύριο;
Μας είναι ευκολότερο να αντιληφθούμε αυτό που θα διαλυθεί απ’ ότι αυτό που θα το αντικαταστήσει.
•Το διαδίκτυο κλείνει 40 χρόνια αυτό το φθινόπωρο.
•Η πρόσβαση από το ευρύ κοινό έχει διαρκέσει για τα μισά από αυτά τα έτη.
•Η χρήση του διαδικτύου, ως συνήθης δραστηριότητα για την πλειοψηφία του αναπτυγμένου κόσμου, έχει διαρκέσει για τα μισά από αυτά τα έτη.
Μόλις φτάσαμε εδώ! Ούτε οι επαναστάτες δεν μπορούν να προβλέψουν τι θα συμβεί. Έτσι είναι οι πραγματικές επαναστάσεις. Τα παλιά αντικείμενα διαλύονται με ταχύτερους ρυθμούς από αυτούς με τους οποίους αντικαθίστανται από τα νέα αντικείμενα.
Εύλογα όλοι αναρωτιόμαστε: Όταν το παλιό μοντέλο διαρρηχθεί, τι θα λειτουργήσει στη θέση του;».
Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι ότι: Τίποτα δεν θα λειτουργήσει αλλά και όλα μπορεί.
Με άλλα λόγια δεν υπάρχει κάποιο γενικό μοντέλο το οποίο θα αντικαταστήσει αυτό το οποίο το διαδίκτυο ως αποτέλεσμα τεχνολογικών εξελίξεων μόλις διέλυσε και άρα θα πρέπει να πειραματιστούμε με κάθε τρόπο διεξάγοντας πληθώρα πειραμάτων, κάθε ένα από τα οποία μπορεί να φαίνεται μικρό κατά την έναρξή του αλλά να καταλήξει μεγάλο (βλέπε wikipedia κ.α.).
Κανένα μεμονωμένο πείραμα δεν θα αντικαταστήσει τις παρούσες απώλειες αλλά με τον καιρό, η συλλογή νέων αποτελεσματικών πειραμάτων θα μας παρέχει τη μουσική με τη μορφή που τη χρειαζόμαστε.
Για να παραμείνει η δημιουργία ζωντανή:
Δεν γνωρίζουμε ποίος θα είναι ο επόμενος Μητρόπουλος, η επόμενη Κάλλας, ο νέος Τσιτσάνης ή επόμενη Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Θα μπορούσε να είναι κάποιος που γνωρίζουμε ή κάποιο έφηβος ή έφηβη που ελάχιστοι έχουμε ακούσει για αυτούς και δημιουργούν κάτι το οποίο μπορεί να μην αναγνωρίσουμε ως σημαντικό παρά με καθυστέρηση μιας δεκαετίας.
Ωστόσο, οποιοδήποτε πείραμα σχεδιασμένο να παρέχει νέα μοντέλα διάδρασης και δημιουργίας θα αποτελεί βελτίωση σε σύγκριση με την άρνηση της πραγματικότητας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου για πολλούς φορείς και καλλιτέχνες στο χώρο μας το αδιανόητο μέλλον είναι ήδη παρελθόν.
Για να παραμείνει η δημιουργία ζωντανή πρέπει σήμερα κιόλας να καταλήξουμε σε κοινά αποδεκτές λύσεις. Λύσεις που αφορούν τις μεταξύ μας σχέσεις ως πολιτών μιας παγκόσμιας κοινότητας στα πλαίσια του σεβασμού της πολυπολιτισμικής δημιουργίας και έκφρασης.
Το πρόβλημα δεν είναι νομικό αλλά κοινωνικό και αφορά στο τι κοινωνία θέλουμε.
Είναι χρέος μας ως πολιτών, μελών μιας ευνομούμενης κοινωνίας να μεριμνήσουμε και για τις επερχόμενες γενιές δημιουργών -σήμερα ο καθένας μας πλέον είναι εν δυνάμει δημιουργός-συνεισφέροντας στη δημιουργία ενός νέου κώδικα δεοντολογίας και των υποδομών που θα στηρίξουν και επιτρέψουν στις γενεσιουργικές μας δυνάμεις τη δυνατότητα να συνεχίσουν να εκφράζονται με αξιοπρέπεια.
Το χρέος αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία για τους Έλληνες πολίτες και δημιουργούς για τη χώρα μας της οποίας η μοναδικότητα της μουσικής φωνής της και παράδοσης πρέπει να διατηρηθεί ως φάρος απέναντι στην έξωθεν προωθούμενη ομογενοποίηση της μουσικής έκφρασης.
H δικτυακή πλατφόρμα www.musicunites.gr αποτελεί το όχημα και εργαλείο μας για την ενημέρωση της κοινωνίας των πολιτών και την αναζήτηση λύσεων στα όσα προανέφερα.
Ώρα για δράση λοιπόν!
Ραντεβού εκεί που τα μεγάλα και σπουδαία ορίζει η προσφορά!
Σας περιμένουμε.
Αντώνης Πλέσσας Δεκέμβριος 2009
Η βασική δύναμη πίσω από αυτή την επανάσταση που βιώνουμε είναι η δραματική μεταβολή στην οικονομία των διανομών.
Με την διάλυση των παλιών οικονομικών μοντέλων, οι οργανωτικές δομές που τελειοποιήθηκαν για την βιομηχανική παραγωγή θα πρέπει να αντικατασταθούν με δομές βελτιστοποιημένες για ψηφιακά δεδομένα.
Η μουσική αποτελεί πάνω από όλα μια μοναδική εμπειρία που μέσα της περικλείει ένα συνδυασμό επικοινωνίας, πάθους, ψυχαγωγίας, μιας αίσθησης του εφήμερου που προσελκύει το κοινό όχι για αντικειμενικούς λόγους αλλά γιατί αγγίζει την καρδιά του με τρόπο μαγικό.
Πρέπει σήμερα να αναρωτηθούμε κατά πόσο οι πρακτικές μια εκατονταετίας -κουκίδας στη μακραίωνη ιστορία της πολυπολιτισμικής μουσικής έκφρασης- η αποτύπωση, παραγωγή και διανομή της με βιομηχανικούς όρους μπέρδεψαν τις προτεραιότητές μας ως προς την ουσία της μουσικής έκφρασης;
Ένα μόλις αιώνα μετά την καθιέρωση, αντιμετώπιση και προώθηση της μουσικής τέχνης ως προϊόν αυτή στο κατώφλι του 21ου αιώνα, επαναπροσδιορίζει την αξία της πάνω από όλα ως εμπειρία οδηγώντας όλους τους εμπλεκόμενους σε επανεξέταση των εικασιών και προτύπων τους και σε αναζήτηση νέων μοντέλων.
Το διαδίκτυο μπορεί να είναι σύμμαχος και όχι εχθρός!
•Το διαδίκτυο δεν είναι πλέον μια πλατφόρμα παρουσίασης περιεχομένου αλλά μια πλατφόρμα που αποτελεί παγκόσμια υποδομή για συνεργασία.
•Το διαδίκτυο είναι ένα νέο μέσο ανθρώπινης επικοινωνίας.
•Στο διαδίκτυο η Ακρόαση, Ανάγνωση & Προβολή ισοδυναμούν με αντιγραφή και πρέπει πλέον να αντιληφθούμε ότι η αξία της μουσικής δεν βρίσκεται πλέον (μόνο) στο αντίγραφο –φυσικό ή εικονικό) αλλά σε πλήθος άλλων δράσεων που στόχο έχουν να προσελκύσουν το κοινό.
Θέσεις και προτάσεις των δημιουργών:
Στα πλαίσια της επιβεβλημένης ανασκόπησης της δράσης μας ως δημιουργών τα περασμένα χρόνια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί όσον αφορά την μη έγκαιρη, ατομικά και συλλογικά εκφρασμένη, δυναμικότερη ενεργοποίηση μας σε πλήθος προκλήσεων των οποίων το τίμημα αυξάνετο χρόνο με το χρόνο γεωμετρικά.
Αυτή μας η καθυστέρηση σε συνδυασμό με την από πλευράς των δισκογραφικών εταιριών εμμονή σε παρωχημένα επιχειρηματικά μοντέλα ή τη εγνωσμένη δυστοκία τους στην αδειοδότηση των ηχογραφημάτων συνέβαλαν στη δημιουργία ενός κενού που για χρόνια επέτρεψε την ευδοκίμηση της ανταλλαγής αρχείων με αποτέλεσμα η μουσική να χάσει στη συνείδηση της κοινωνίας μέρος της πραγματικής αξίας που είχε και να μείνει μόνο η συναισθηματική.
Οι δημιουργοί & καλλιτέχνες καλούνται σήμερα να επανακαθορίσουν τη σχέση τους με το κοινό.
Χάρη στις τεχνολογικές εξελίξεις και τις σύγχρονες δυνατότητες επικοινωνίας που εξασφάλισε η τεχνολογία το κοινό σήμερα δεν είναι ο παθητικός δέκτης που γνωρίζαμε αλλά ο κυρίαρχος και ρυθμιστής του παιχνιδιού.
Στο πλήθος των προτάσεων και ερεθισμάτων και με το διαθέσιμο χρόνο να παραμένει ο ίδιος ή και λιγότερος το κοινό θα κρίνει αν αξίζει αρχικά να προσφέρει την προσοχή του σε ένα καλλιτέχνη -δημιουργό, στη συνέχεια αν θα τον τιμήσει με την εμπιστοσύνη του και τέλος με βάση την ελκυστικότητα των προσφερόμενων μορφών διάδρασης θα σταθμίσει αν αξίζει να προχωρήσει σε μια αγορά.
Μιλάμε δηλαδή για μια σειρά ενεργειών που αφορά στην έκθεση του δημιουργού στο κοινό, την ανακάλυψη του έργου του και την προσπάθεια διακράτησης της προσοχής, του ενδιαφέροντος, της διεκδίκησης της εμπιστοσύνης και τέλος της πώληση υπηρεσιών και προϊόντων.
Παρακαλώ μην μας ΚΛΕΒΕΤΕ!!
Η μουσική αποτελεί για τους δημιουργούς της μέσον έκφρασης και επικοινωνίας και κύριο μέλημα τους είναι τα έργα τους να γίνονται προσιτά σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του κοινού.
Πιστεύουμε στο διαδίκτυο και την δυναμική που προκύπτει από αυτό ως μια ευρέως υιοθετημένη και αποδεκτή από την κοινωνία πλατφόρμα επικοινωνίας, ως μια προέκταση της ευνομούμενης κοινωνίας που θέλουμε να ζούμε.
Και αυτή η προέκταση είναι φυσικό ότι πρέπει να διέπεται από τους ίδιους, θεσπισμένους επί αιώνες, κανόνες όσον αφορά τον σεβασμό της ιδιοκτησίας και την προστασία της περιουσίας του ατόμου.
Το γεγονός ότι στο διαδίκτυο τα αγαθά που διακινούνται είναι άυλα (Ψηφία 0 & 1) δεν αλλάζει σε τίποτα όσον αφορά τον αντίκτυπο που έχει η καταπάτηση της ιδιοκτησίας ή της κλοπής ενός περιουσιακού στοιχείου ενός συνανθρώπου μας στον υλικό κόσμο.
Για να πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομα τους ο άνευ αδειοδότησης μας μερισμός των έργων μας στο διαδίκτυο μας πλήττει ηθικά, ψυχολογικά και οικονομικά ενώ ολοένα και περισσότεροι δημιουργοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.
Η ανάγκη για Νομιμοποίηση:
Διαχωρίζοντας εξ’ αρχή την άτεγκτη στάση μας απέναντι στους κατ’ επάγγελμα “πειρατές” η θέση μας όσον αφορά την κοινωνία των πολιτών είναι ότι οι πρακτικές αστυνόμευσης και καταστολής στον τρόπο που χρησιμοποιούν το αγαθό της επικοινωνίας στο διαδίκτυο μας βρίσκει τουλάχιστον επιφυλακτικούς αν όχι αντίθετους.
Στα πλαίσιο αυτό ερχόμαστε σήμερα να θέσουμε υπόψη σας την επιτακτική για όλους μας ανάγκη να γεφυρωθεί με τρόπο αποδεκτό από τους όλους εμπλεκόμενους αυτό που:
α) Σημαντικό πλέον τμήμα της κοινωνίας μας και ειδικότερα η πλειοψηφία των νέων, αντιλαμβάνεται ή διεκδικεί ως δικαίωμα της να διακινεί και χρησιμοποιεί πνευματικά έργα που δεν τους ανήκουν.
β) Εκείνου που αποτελεί το ηθικό και αναφαίρετο δικαίωμα των δημιουργών στο να ορίζουν τους τρόπους διάθεσης των έργων τους και να αμείβονται για τις χρήσεις τους.
Ώρα να επινοήσουμε ένα κοινωνικό συμβόλαιο για τον μερισμό του περιεχομένου στο διαδίκτυο.
Ζητούμενο σήμερα είναι να επινοήσουμε και θέσουμε σε εφαρμογή ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα επιλύσει τα θέματα που εγείρονται από την επανάσταση που βιώνουμε και να βρούμε μια νέα ισορροπία ανάμεσα στα συμφέροντα των δημιουργών, των καταναλωτών και των λοιπών δικαιούχων.
Το παλιό κλείνει τον κύκλο του. Γνωρίζει κανείς το αύριο;
Μας είναι ευκολότερο να αντιληφθούμε αυτό που θα διαλυθεί απ’ ότι αυτό που θα το αντικαταστήσει.
•Το διαδίκτυο κλείνει 40 χρόνια αυτό το φθινόπωρο.
•Η πρόσβαση από το ευρύ κοινό έχει διαρκέσει για τα μισά από αυτά τα έτη.
•Η χρήση του διαδικτύου, ως συνήθης δραστηριότητα για την πλειοψηφία του αναπτυγμένου κόσμου, έχει διαρκέσει για τα μισά από αυτά τα έτη.
Μόλις φτάσαμε εδώ! Ούτε οι επαναστάτες δεν μπορούν να προβλέψουν τι θα συμβεί. Έτσι είναι οι πραγματικές επαναστάσεις. Τα παλιά αντικείμενα διαλύονται με ταχύτερους ρυθμούς από αυτούς με τους οποίους αντικαθίστανται από τα νέα αντικείμενα.
Εύλογα όλοι αναρωτιόμαστε: Όταν το παλιό μοντέλο διαρρηχθεί, τι θα λειτουργήσει στη θέση του;».
Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι ότι: Τίποτα δεν θα λειτουργήσει αλλά και όλα μπορεί.
Με άλλα λόγια δεν υπάρχει κάποιο γενικό μοντέλο το οποίο θα αντικαταστήσει αυτό το οποίο το διαδίκτυο ως αποτέλεσμα τεχνολογικών εξελίξεων μόλις διέλυσε και άρα θα πρέπει να πειραματιστούμε με κάθε τρόπο διεξάγοντας πληθώρα πειραμάτων, κάθε ένα από τα οποία μπορεί να φαίνεται μικρό κατά την έναρξή του αλλά να καταλήξει μεγάλο (βλέπε wikipedia κ.α.).
Κανένα μεμονωμένο πείραμα δεν θα αντικαταστήσει τις παρούσες απώλειες αλλά με τον καιρό, η συλλογή νέων αποτελεσματικών πειραμάτων θα μας παρέχει τη μουσική με τη μορφή που τη χρειαζόμαστε.
Για να παραμείνει η δημιουργία ζωντανή:
Δεν γνωρίζουμε ποίος θα είναι ο επόμενος Μητρόπουλος, η επόμενη Κάλλας, ο νέος Τσιτσάνης ή επόμενη Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Θα μπορούσε να είναι κάποιος που γνωρίζουμε ή κάποιο έφηβος ή έφηβη που ελάχιστοι έχουμε ακούσει για αυτούς και δημιουργούν κάτι το οποίο μπορεί να μην αναγνωρίσουμε ως σημαντικό παρά με καθυστέρηση μιας δεκαετίας.
Ωστόσο, οποιοδήποτε πείραμα σχεδιασμένο να παρέχει νέα μοντέλα διάδρασης και δημιουργίας θα αποτελεί βελτίωση σε σύγκριση με την άρνηση της πραγματικότητας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου για πολλούς φορείς και καλλιτέχνες στο χώρο μας το αδιανόητο μέλλον είναι ήδη παρελθόν.
Για να παραμείνει η δημιουργία ζωντανή πρέπει σήμερα κιόλας να καταλήξουμε σε κοινά αποδεκτές λύσεις. Λύσεις που αφορούν τις μεταξύ μας σχέσεις ως πολιτών μιας παγκόσμιας κοινότητας στα πλαίσια του σεβασμού της πολυπολιτισμικής δημιουργίας και έκφρασης.
Το πρόβλημα δεν είναι νομικό αλλά κοινωνικό και αφορά στο τι κοινωνία θέλουμε.
Είναι χρέος μας ως πολιτών, μελών μιας ευνομούμενης κοινωνίας να μεριμνήσουμε και για τις επερχόμενες γενιές δημιουργών -σήμερα ο καθένας μας πλέον είναι εν δυνάμει δημιουργός-συνεισφέροντας στη δημιουργία ενός νέου κώδικα δεοντολογίας και των υποδομών που θα στηρίξουν και επιτρέψουν στις γενεσιουργικές μας δυνάμεις τη δυνατότητα να συνεχίσουν να εκφράζονται με αξιοπρέπεια.
Το χρέος αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία για τους Έλληνες πολίτες και δημιουργούς για τη χώρα μας της οποίας η μοναδικότητα της μουσικής φωνής της και παράδοσης πρέπει να διατηρηθεί ως φάρος απέναντι στην έξωθεν προωθούμενη ομογενοποίηση της μουσικής έκφρασης.
H δικτυακή πλατφόρμα www.musicunites.gr αποτελεί το όχημα και εργαλείο μας για την ενημέρωση της κοινωνίας των πολιτών και την αναζήτηση λύσεων στα όσα προανέφερα.
Ώρα για δράση λοιπόν!
Ραντεβού εκεί που τα μεγάλα και σπουδαία ορίζει η προσφορά!
Σας περιμένουμε.
Αντώνης Πλέσσας Δεκέμβριος 2009
Προβολές: 56
Τα σχόλια είναι κλειστά για αυτή την καταχώριση ιστολογίου
RSS
MusicUnites.gr
© 2023 Created by AEPI SA.
Με την υποστήριξη του
