To 2070

[Σκαρβελάκης Νίκος]

Όπως κοιμόμουνα πετάχτηκα ορθός,

Γιατ είδα όνειρο του γιου μου τα παιδιά,

Όλο το σώμα τους , επάργυρος χαλκός

Κι είχαν στα στήθια τους ηλεκτρική καρδιά!...

 

Το δυο χιλιάδες εβδομήντα,

Θάναι οι άνθρωποι ρομπότ,

Στον ήλιο θάχει πινακίδα,

Απαγορεύεται το σ αγαπώ !..

Το δυο χιλιάδες εβδομήντα,

Ψεύτης να βγω, μα όσοι ζουν,

Θα τρέμουν μες την  καταιγίδα,

Που θάναι η καρδιά, μπιζού!..

 

Όλοι τους είχανε στα χέρια τους φτερά,

Δεν περπατούσανε, πετούσαν σαν πουλιά

Και βγήκα έξω για να δω τον ουρανό,

Μη βγάλεις Θε μου, τ όνειρο μ αληθινό!..

 

Το δυο χιλιάδες εβδομήντα,

Θάναι οι άνθρωποι ρομπότ,

Στον ήλιο θάχει πινακίδα,

Απαγορεύεται το σ αγαπώ !..

Το δυο χιλιάδες εβδομήντα,

Ψεύτης να βγω, μα όσοι ζουν,

Θα τρέμουν μες την  καταιγίδα,

Που θάναι η καρδιά, μπιζού!..

!..

 

 

Κέρκυρα  22-11-13

 

(Μελοποιημένο από Μίλτο Σελλά)