Σελίδα του/της Νικος Κριδερας

Με αναμνήσεις που φέρνουν πόνο

δίνω μια πάλη μέσα στο χρόνο

μετράω μόνος τις αντοχές μου

μα με φοβίζουν μα με φοβίζουν

οι ενοχές μου



Χωρίς ελπίδες, χωρίς σκοπό

και μεπάρέα μου ένα ποτό

έξω το ρίχνω την κάθε βραδιά μου

να σε ξεχάσει να σε ξεχάσει

θέλει η καρδιά μου



Μα τα μυαλό μου και η ψυχή μου

εσένα θέλουν να ΄σαι μαζί μου

εικόνες φτιάχνουν απεναντί μου

και μου ξεσκίζουν και μου…

Μου έχει τύχει μια φορά

μου εχει τύχει δύο

να ναυαγήσω σε στεριά

και σε δεμένο πλοίο



και ΄ψαχνα θαλασσόχρωμα

να βρω να ζωγραφίσω

βαρκούλες σ' ασημόνερα

τους τοίχους να στολίσω



λιώνουν τα παλιοσίδερα

σαν πέσουν στο καμίνι

λιώνουν τα παλισίδερα

τίποτα να μη μείνει



μου έχει τύχει μιά φορά

αφού έτυχε και σένα

να πολεμάω τη σκουριά

σε πλοία αραγμένα



και ΄ψαχνα…

Το ρόλόι από ώρα κολλημένο

με τους δείκτες να μην κάνουν μια στροφή

στην αναμονή το τελευταίο τρένο

δρομολόγιο χωρίς επίστροφή



δεν γυρίζει η ματιά σου να κοιτάξει

έχει πάρει αποφάσεις η καρδιά

οι βαλίτσες φορτωμένες στο βαγόνι

να που όλα τελειώνουν στίς επτά



δρόμοι που ποτέ δεν ξανασμίγουν

είναι τώρα οι δικές μας οι χαρές

παγωμένο το χαμόγελο στα χείλη

σαν τις ράγες που μας παίρνουνε το χθες…