Φίλοι του/της Maria Pepikidou

Προβολή όλων

Μουσική

Paused...

1.
Sudden Love
2.
Evening Return
3.
Butterflies
4.
Νυχτερινό
5.
Dare to dream
6.
Πόσο σ΄ αγαπώ
7.
Νοσταλγία
8.
The Concert
9.
The moon is red
10.
Beautiful Nature
11.
Dance with my own shadow -Χορός με τη σκ
12.
Παλιά Αθήνα - old Athens
13.
Το τριαντάφυλλο
14.
Never on Sunday
15.
Βροχή
16.
Η μελαγχολία της ευτυχίας

''Με την πένα της ψυχής''

''Νύχτας τα μονοπάτια''

Φόρτωση τροφοδοσίας

Βίντεο του/της Maria Pepikidou

Mια γλυκιά προσμονή.

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou
Κλεμμένες χαρές.

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou
Μια ψυχή που σε πονά.

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou

Πόσο μου λείπεις

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou
29-8-10

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou
Στης μοναξιάς το δρόμο

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou

Μην ρωτάς αγάπη μου

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou
Αγάπη μου..

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou
Στο δίχτυ της ανάγκης σου..

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou

Το Τρένο της Ζωής μας..

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou
Μια ανάμνηση γλυκιά...

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou
Χωρίς φεγγάρι, φοβάμαι.

Προστέθηκε από τον/την Maria Pepikidou

Πληροφορίες προφίλ

Όνομα: Μαρία Πεπικίδου Συγγραφέας, ποιήτρια.

Ιδιότητα: Έχω καταλήξει στ’ ότι άνθρωποι σαν εμάς ζούμε τα συναισθήματα ανεξαρτήτως κατάστασης κι ότι τελικά δεν ανήκουμε πουθενά και πως ο δημιουργός Έρωτας είναι πιο γενικός και όχι συγκριμένος. Η αγάπη μας δεν είναι περιορισμένη σε πλαίσια και ανθρώπους συγκριμένους είναι κάτι μεγαλύτερο και πιο αόριστο και πως τελικά τρεφόμαστε με τα συναισθήματα πως ότι ζούμε, το ζούμε η 100%, η καθόλου.. Η έκφραση πηγάζει από το συναίσθημα και το συναίσθημα από την ψυχή μας. Το συναίσθημα χρειάζεται τροφή ! Με λίγα ψυχούλα γιγαντώνεται να ξέρεις.. Τώρα για τα ανεκπλήρωτα όνειρα μας, θα σου πω.. Πολλά απ' αυτά δεν μπορούν να ειπωθούν, τα κρατώ για μένα , δεν τα μοιράζομαι.. Κι αυτή η νοσταλγία που βγάζω, είναι μέχρι εκεί ψηλά που χάνεται το βλέμμα. Και κάθε λέξη είναι σαν να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου.. Ξέρεις πως είναι ; Γραφείς με μάτια θαμπά από δάκρια και μετά , δεν θυμάσαι τίποτα από όσα έγραψες Κι αναρωτιέσαι , εγώ τα έγραψα;

Ένα σύντομο βιογραφικό σας: ''Ζω αγαπώντας τους ανθρώπους'' Ζω ελεύθερη πραγματικά (δηλαδή να μην έχω πράξει εις βάρος άλλων με οποιοδήποτε τρόπο). Μεγαλώνω τα παιδιά μου, χωρίς να με ενδιαφέρει εάν τα χρήματα που θα δοθούν για την μόρφωσή τους, τους δώσουν πίσω άλλα χρήματα! Σέβομαι, στην ιδιαιτερότητα του άλλου ατόμου. Προσπαθώ να μην φερθώ ποτέ με υποκρισία (παρότι αισθάνομαι ότι το κάνω συνέχεια) Γράφω αυτά που αισθάνομαι σαν ποίηση ή πεζό (κι ας αφαιρούμαι, ξεχνώντας μερικούς τύπους γραφής). Να μην γράψω κάτι, που δεν αισθάνομαι (παρότι έχω πει το ψέμα, ότι το κάνω). Να ελπίζω για κάτι καλύτερο! Να δίνω την καρδιά μου χωρίς να φοβάμαι και να είμαι όποτε το επιτρέπει η περίσταση ρομαντική.. Να είμαι άνθρωπος και να ελπίζω! Δεν ξέρω! Απλά με όσα συμβαίνουν, νιώθω ότι κάνω ,ότι κάνω χωρίς να ξέρω ένα "γιατί". Συνήθως ο άνθρωπος ζητάει κάτι συγκεκριμένο για να ελπίζει σ'αυτό. Όμως, για κάποιο λόγο το απορρίπτω. Ενώ όλοι, οι άλλοι ψάχνουν αυτό το συγκεκριμένο! Ίσως γι'αυτό νιώθω ότι σπάνια επικοινωνώ μ'άλλους, ίσως γι'αυτό νιώθω πως κανένα " θέλω" μου δεν θα γίνει πραγματικότητα.