Ιστολόγιο του/της Αρτέμης Αξαρλής (204)

Εκεί η χαρά  που ορθώνεται η λύπη παραστέκει,

στα σκοτεινά ανεπαίσθητα, στους  ίσκιους,  ελλοχεύει.

Βλέπει, την όμορφη χαρά,  πλουμιδοστολισμένη,

παντού καλοδεχούμενη, στο πέρασμα της γέλια,

εγκώμια ασματόπλεκτα ,  χνάρια,…

Τι προσδοκάς , το δίκιο σου

από, τους …δήθεν νόμους?

Οι δυνατοί τους έφτιαξαν

αυτούς, υποστηρίζουν

κι’ αν κατά τύχη αδύναμοι,

τους ισχυρούς …νικήσουν,

σαν νικητές  μετά κι’ αυτοί,

τους  ίδιους, …

Εγώ, στο υποσχέθηκα

πως, θα σε καθαρίσω

κι’ όσο επιμένεις δάκρυα

να μου προσθέτεις… πίσω,

  σου το ομολογώ,

δε κάνω ούτε βήμα,

και, μη θαρρείς  εκδίκηση

παίρνω, για να σαι  …θύμα.

Απλώς , αυτή  η διάθεση

αυξάνει, όταν σε βλέπω

ένστικτα ,…

Στην αφέλεια  μου  κάποιους …σοβαρούς  εμπιστεύτηκα  που  αποδείχτηκαν , διαβρωμένοι  περίτρανα  …

Το  προηγούμενο, στην αφέλεια μου … λογικό σφάλμα , σε εκχώρηση αρμοδιοτήτων, σε …σοβαροφανείς  μετέτρεψα  επιτρέποντας,  να  διαχειρίζονται  τα  φτωχικά  μου  ιμάτια  ωστόσο  τα κενά,  χυδαία  συμπλήρωναν  στην ισχνή γκαρνταρόμπα  τους …  

Μα, δε διδάχτηκα!  Με άφεση αμαρτιών  επέτρεψα  στους  φαύλους  την  επανόρθωση  πρότερης,  στην…

Κι’ αν τον εαυτό μου, ειλικρινά

σου αποκάλυψα, τι?

Στην αδιαφορία σου οι ευαισθησίες μου,

έτυχαν αρνητικής  ανταπόκρισης.

Κι’ αν, θετικά

να, σε προσεγγίσω αποπειράθηκα, τι?

Τα υπέρ του χαρακτήρα μου, ακροθιγώς

υπέπεσαν, στην αντίληψη σου.

Στην ουσία, άσχετο προέταξες λόγο…

Κουπλέ

Άλλη,  μια μέρα

που καράβια αρμενίζουνε,

σ’  άγριες  θάλασσες,

με εύνοια του καιρού.

Ψεύτικους  όρκους

  κάποιοι, αγάπης  ψιθυρίζουνε,

άσχημα λόγια

 άλλοι  λένε, χωρισμού.

Ρεφρέν

Κι’ εγώ, στα στέκια της Ερμού…

Βαθυστόχαστες  εκφράσεις

η  σοφία δίχως …οίκτο

είναι εκείνα,  που απορρίπτω

σ’ όλες  τους, τις  διακυμάνσεις.

Ξεδιαλέγω  σπείρα, σπείρα

της  ζωής  τα  ότι, κι’ ότι

αφενός,  γιατί η  διότι

αντιστέκομαι, στα  στείρα.

Αναπόσπαστο κομμάτι

ως  πιστεύω, στη ζωή…

Αγάπη, κι’ αν ξεσπάθωσες

στ’ αδίστακτο συμφέρον

θεωρώντας, με αγνότητα,

θα του εναντιωθείς

όσο να το  προσπάθησες

χαμένη, εκ’ των  προτέρων

η μάχη και, στα γόνατα

μπροστά  του, θα συρθείς.

Πάντα,  επιδιώκοντας

επικυριαρχία

εκείνο, σου…

Κουπλέ

Όσοι, ρωτούν γιατί,

απορρίπτω συντροφιές?

Τέτοιο ερώτημα

αβασάνιστα,  ας  μη θέτουν,

δεν  αποκλείεται

να έρθει, μια στιγμή

στη συνταγή, π’ ακολουθώ,

να ανατρέχουν.

Ρεφρέν

Δικαιολογία, δε χρειάζομαι  καμιά

την…

Κουπλέ

Άντε, να σου φέρω τ’ άστρα

αφού λες, πως  τα αξίζεις.

Να σου κτίσω, χίλια κάστρα

τα  όνειρα σου, ν’ ασφαλίζεις.

Τριαντάφυλλα να φέρω

στη   ποδιά σου ν ‘…

Κάποιοι κανόνες  εις  τους αιώνες

απαραβίαστοι θεωρούνται εξ’ υπαρχής

έτσι, συνήθως  οι δίχως  ήθος

τα αξιώματα κατέχουν, περιωπής.

Την όποια  αξία στην εξουσία

έστω ως  εξαίρεση σπανίως, θα τη βρεις

γιατί, αρέσκεται να υπηρετείται

από  αργυρώνητους  και, αναιδείς.

Κι’ άμα…

Κουπλέ

Μπορεί, να έφυγες 

ταξίδι, σ’ άλλους  κόσμους

σ’  άγνωστους  ουρανούς

δίχως , επιστροφή.

Μ’ εγώ, σε νιώθω 

τρυφερά, πάνω απ’ τους ώμους

η  παρουσία  σου…

Κοίταξα εμπρός, ξωπίσω αγναντεύοντας

την ολισθηρά σκιά του παρελθόντος

δυσανάλογα, να θεριεύει

στο απροσδόκητο μου  μέλλον .

  Κι’ αν …προσαρμόστηκα στο τώρα

στην χρονομηχανή της  ιστορίας

το χθες, ολισθηρή κληρονομιά

στο… σήμερα ανακύπτει, καρέ , καρέ.

Η  ανεπάρκεια, υπερτερεί…

Κουπλέ

Ωραία , είναι τα άστρα,

με τα χλωμά φεγγάρια,

για τις ρομαντικές  μας

διαδρομές.

Μα, εκείνα τα κεφάλαια

καθώς, στοιχειώνουν άδεια

τις σκοτεινές μας μνήμες

κι’ ενοχές?

Ρεφρέν

Όσο, για τα συγγνώμη

που,…

Κουπλέ

Κάντε  στην  άκρη  ο  άγγελος  μου

θέλει  να  ρίξει,  βαρύ  ζεϊμπέκικο.

Κάντε  στην  άκρη  ο  άνθρωπος  μου

να  του  χτυπάω,  παλαμάκια  θέλει  εγώ.

Ρεφρέν

Θαυμάστε κέφι, κοιτάξτε μπρίο,

ένα  κορμάκι  που  έχει  θείο,…

Κουπλέ

Ζωή ποτέ, δεν γύρεψα

ανέστειλα, ακύρωσα

στις απαιτήσεις  που έβαζες

είπα, να κάνω κράτει.

Μα έφτασε η σημαντική

νομίζω, καίρια  στιγμή

από όλα, όσα  μου έταζες

να  ζητιανέψω κάτι. 

Ρεφρέν

Ένα κομμάτι ουρανό…

Οψόμεθα εις Φιλίππους.

Τελευταία ,  ονειρεύομαι κάτι, το οξύμωρο δηλαδή, ότι ξυπνώ με  το, ένα μου χέρι να έχει μετεξελιχθεί σε , μια τρανή σφαλιάρα  τόσο μεγάλη που, όταν την κινώ σκεπάζω, «σαν σύννεφο» ολάκερη την  Ελλάδα!

Καλά  πιθανόν να, με ρωτήσετε  και, πως  εξηγείται,  αυτό  το όνειρο?…

Κατά την ταπεινή μου άποψη, «αν και, δεν είμαι ειδικός επί των ονείρων» ίσως να σημαίνει, πως  ανά πάσα στιγμή απανταχού  της χώρας  μπορώ , να…

Από το τούνελ βγαίνουμε

μα, σε σπηλιά, θα μπούμε

έτσι, φαντάζει αβέβαιο

άγιο φως , αν δούμε.

Αφού, διαθέτει είσοδο

μεγάλη, για να μπαίνεις

ύστερα, μισοσκόταδο

άραγε, πούθε βγαίνεις?…

Κουπλέ

Πέρασα  χθες  από  το  σπίτι  σου,

ένα στερνό,  να  πούμε  γεια  σου

μα,  όπως  τρέμανε τα  χείλη σου

…λύγισα,  κι’  έμεινα  κοντά  σου.

Ρεφρέν

Κι’  όλο τον  κόσμο  τον  παράτησα

για  το  καημό,  που  χες  στα χείλια

στις  θαλασσίτσες  σου  …ναυάγησα…

Δεν απέχω και ,πολύ απ’ το παράδοξο

το δόξα πατρί ν’ ανέχομαι η  τ΄ άδοξο

κι’ αφού το όνειρο προστρέχει, σ’ αδιέξοδο

τα καρούλια δοκιμάζω, για την έξοδο.

Ότι απόμεινε, ορίζεται παρείσακτο,

θα το βγάλω στο σφυρί, σε χρόνο δίσεκτο

  το…