T άρμπουρο

[Σκαρβελάκης Νίκος]

Ένας μαγκιόρος Κρητικός

Χρονώ νε εννενήντα

Ένα ομπέτι‹ κίνησε

Και 'πήεŒ στην Αθήνα

           ---.---

Στιβάνια, βράκαŽφόραγε

Γιλέκο και σαρίκι

Κι είχε στο αίμα του αντρειά

Φωτιά και ζοριλίκι

            ---.---

Στους δρόμους επορπάτιενε

Ωσάν το κυπαρίσσι

Και τσ' Αθηναίους θώρειενε‘

Τριγύρω σαν μελίσσι

             ---.---

Εσάλευε’ και βάσταγε“

Στην χέρα 'να χαρτάκι

Που 'ταν γραμμένη η σύσταση“

Ενούς• του εγγονάκι

               ---.---             

Κι ετότες σαςτον στάλαρ偂

Μια κοπελιά μ' αμάξι

και τον ρωτά με πονηριά

για να τον݁ƒ πειράξει

                ---.---          

"-Αυτή την βράκα που φοράς

πουλάς την κουμπαράκι;!.."

γυρνά ο γέρος τσ' απαντά

για να τηνέ πλαντάξε遄

                ---.---

"-Πουλώ τηνε συντέκνισσα

και μη μου κάνεις πλάκα;!..

μα την πουλώ με τα άρμπουρο

που έχω μες την βράκαŽ!!…"

                ---.---

                                                      

   

‹ Ένα ομπέτι=μια φορά, κάποτε

Œ Και 'πήε = και πήγε

 Στιβάνια = Μπότες δερμάτινες

Ž βράκα =Κρητική ενδυμασία αντί για παντελόνι

 σαρίκι =μαντήλι τυλιγμένο στο κεφάλι

 επορπάτιενε=περπατούσε

‘ θώρειενε=έβλεπε

’ Εσάλευε=περπατούσε

“ βάσταγε=κρατούσε

” η σύσταση=η διεύθυνση

• ενούς=ενός

 Κι ετότες σας=και εκείνη την στιγμή

‚ στάλαρε=σταμάτησε

ƒ τονέ=τον

„ να τηνέ πλαντάξει=να την κάνει  να σκάσει από το κακό της

 

 

[ΦΡΑΓΚΑΚΗΣ]

χαχαχα.. υπεροχο!!! Μπράβο φίλε!!!!