Σελίδα του/της Deros

Πως μας ξεγέλασε ο καιρός, μικρός και πρόστυχος τρελός, μας πρόδωσε, ναι μας πρόδωσε
και ένα θεόρατο γιατί, σε λυπημένη ανατολή, μας χρέωσε , μας χρέωσε
Δεν την αντέχω την αυγή, δεν το αντέχεις το πρωί, όμως ξημέρωσε, όμως ξημέρωσε
και η δικη μας διαδρομή, με μια απόφαση φτηνή, στο τέρμα έφτασε, στο τέρμα έφτασε

Όσο κι αν ψάξαμε στο πώς, να μη μας πνίγει ο καιρός, χαθήκαμε, ναι χαθήκαμε
στην πρώτη μπόρα της στιγμής, πίσω απ’ τα αντίο της σιωπής, κρυφτήκαμε, κρυφτήκαμε
Πως θα περάσει ο καιρός, τώρα που θα ‘σαι στα εκτός, τώρα που πόνεσα, τώρα που πόνεσα
κι όλο το είναι μια στιγμή, σε λυπημένη ανατολή, για δες που δάκρυσα, για δες που δάκρυσα

Πως αγκαλιάζεις το μετά αν ζεις μονάχος
πως διαγραφείς τις στιγμές μ’ ένα λάθος
όταν στα στήθη η ψυχή καρδιά ματώνει
κι ο χωρισμός είναι πληγή που σε σκοτώνει

Όλες οι λέξεις δεν αρκούν, με μια συγνώμη τι να πουν, πως μπόρεσες, αχ πως μπόρεσες
σε ποια ανάγκη να σταθούν, με ποιο σημάδι να μας πουν, το ένιωσες, ναι το ένιωσες
Πως αγκαλιάζεις το μετά, όταν η μέρα δε γελά, γιατί χωρίσαμε, γιατί χωρίσαμε
γιατί με μίσος την καρδιά, με του εγωισμού το θα, πες μου χρεώσαμε, πες μου χρεώσαμε

Όσο κι αν ψάξαμε στο πώς, στο πως γελάει ο καιρός, δε μάθαμε, δε μάθαμε
στο πρώτο δάκρυ της αυγής, στην καλημέρα της βροχής, λυγίσαμε, ναι λυγίσαμε
Πως θα περάσει ο καιρός, τώρα που θα ‘μαι στα εκτός, τώρα που πόνεσες, τώρα που πόνεσες
κι όλο το είναι μια στιγμή, σε λυπημένη ανατολή, για δες που δάκρυσες, για δες που δάκρυσες

ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΡΑΚΟΣ

Όλα τα όνειρα που κράτησα τα ξόδεψα, στην υποχρέωση του σήμερα στα πρέπει
Να μη μ’ αγγίζει τίποτα γιατί έτσι έμαθα, να ξεχωρίζω τη λογική από την τρέλα
Να διαγράφω κύκλους κι ας πληγώνομαι, μου φτάνει μόνο να χω δίπλα μου εμένα

Τη μοναξιά και τη σιωπή μου παντα γιάτρευα “ Με σκόρπιες λέξεις συμπληρώνεις παραμύθια”
Έτσι μου έλεγες φτηνή μου μικροπρέπεια, και να ‘μαι τώρα σκηνοθέτης σε ένα δράμα
Μια λεπτομέρεια που δυστυχώς προσπέρασα, δεν ζεις το αύριο αν ζεις μόνο για σένα

Κλειστά παράθυρα και λιώμα απ’ τη μαστούρα, μέσα στην κάπνα μια φτηνή καρικατούρα
Να συμπληρώνω στην καρδιά μου τα υπόλοιπα, για να προσφέρω στην ψυχή μου ανοσία
Μήπως κερδίσω της ζωής το δήθεν στοίχημα “ Πως διασκεδάζεις στο μετά σου την ανία”

Παραλογίζομαι με δήθεν προτερήματα, κι όσα δεν άντεξα με φόβο ξεπουλάω
Να πω πως άξιζες ζωή εγώ σε γλέντησα, μια διαδρομή ήταν που έφτασε στο τέρμα
Στης μοναξιάς τον πανικό στο σήμερα, για να γλιτώσω από τα λάθη με ένα ψέμα

Όλα τα όνειρα που κράτησα τα ξόδεψα, στην υποχρέωση του σήμερα στα πρέπει
Κι αυτό το αύριο στο χθες παντα το έκρυβα, με μια βελόνα την καρδιά ακολουθούσα
Μια διαδρομή μικρή τυφλή παράλογη, μες τα σκοτάδια την ψυχή μου συναντούσα


Αμαρτωλέ μου έρωτα

Βράδιασε αγάπη μου και είμαι ακόμα εδώ, στη γωνιά της μοναξιάς να πίνω να μεθώ
Φόρεσα τα ρούχα μου ανάποδα γι’ αυτό, δε θα ‘ρθω στο ραντεβού όχι δε θα ‘ρθω
Άναψα τσιγάρο τη στάχτη του σκορπώ, είναι ένα γνωμικό που ‘μαθα παλιό
Αν δακρύζει η στιγμή εσύ να της γελάς, στη σταχτή κάθε πόνο με νάζι να σκορπάς

Αμαρτωλέ μου έρωτα απόψε δεν μπορώ, θα μείνω σπίτι μόνος μου για να εκτονωθώ
Τώρα στο αύριο ίσως κι αν, να σε εχω αγκαλιά, στο σήμερα όμως προτιμώ να μείνω μακριά

Χαλάρωσε ξεχάστηκα απόψε είμαι αλλού, εσύ θα σαι με κόσμο και εγώ μέσα στο νου
Να αναρωτιέσαι άραγε τι πήγε βρε στραβά, ας πνίξω την ανάγκη μου σε ξένη αγκαλιά
Πέταξε με νόημα στον ώμο τα μαλλιά, ρίξε στον απέναντι μια κλεφτή ματιά
Γνωστό είναι το κόλπο το έμαθες σωστά, μια μαριονέτα αν γίνεις όλα θα παν καλα

Αμαρτωλέ μου έρωτα απόψε προτιμώ, τη μοναξιά στο πλάι μου δίχως την ηχώ
Τώρα στο αύριο ίσως κι αν, αν σε εχω αγκαλιά, να ζήσω άλλη μια βράδια με ψεύτικα φιλιά

Ξημέρωσε αγάπη μου κι ακόμα είμαι εδώ, τα πίνω με μια Πέρδικα να πνίξω το θυμό
Για όλα αυτά που έχασα για όλα αυτά που είχα, παράθυρο στα όνειρα μες το μυαλό δε βρήκα
Σουτάρω την ελπίδα μου απέναντι στον τοίχο, μια βρώμικη αναπνοή με τατουάζ την κρύβω
Για όλα αυτά που έζησα για όλα αυτά που βρήκα, ανάθεμα τη μοίρα μου που μου δώσε και προίκα

Τώρα στο αύριο ίσως κι αν, να είμαι μια χαρά, για σήμερα λυπάμαι, γουστάρω μοναξιά
Μα αν τυχών βρε λέω αν, μου παρεξηγηθείς, τότε ελεύθερη να πας, να πας να …
να πας με άλλον να τη βρεις…!!!!!!!!!!!!!

O τρελός

Σήμερα τ’ απόγευμα θα ‘ρθω θα βγω στην παραλία σου γυμνός
Αμήχανα να νιώσεις να τα χάσεις να πεις δεν ξέρω ποιος είναι ο τρελός

Έτσι θα τρέχω γυμνός στο πέρα δώθε να σ’ ακούσω να φωνάζεις δυνατά
Τον τρέλανε ο ήλιος τον καημένο φωνάξτε να τον πάρουνε παιδιά

Να μ’ αρνηθείς για δεύτερη φορά στα μάτια σου να δω το… “Δε σε θέλω”
Ν’ απορείς αν πράγματι είμαι εγώ να κάνεις πως… “Δεν είδα, ούτε ξέρω”

Στην άσπρη την πόδια θα σου γελάω μέσα απ’ τα κάγκελα αντίο θα σου πω
Αμήχανα θα νιώσεις βρε το ξέρω και θ’ αρνηθείς και το αντίο μου αυτό

Θα μ’ αρνηθείς για ακόμα μια φορά η τρίτη θα ‘ναι αυτή η τελευταία
Μα μόλις έρθει το βραδάκι η νυχτιά θα με θυμίζουνε τα γέλια στην παρέα

Κι όταν περάσει και ετούτη η χρονιά τον άλλον χρόνο ίσως και την ίδια μέρα
Μ’ ένα δάκρυ στα μάτια σου θα ‘ρθω με μια σκέψη που θ’ ακούσεις στην παρέα

Που είναι ο τρελός να περάσουμε ωραία
Που είναι ο τρελός να περάσουμε ωραία…

Κι όταν περάσει και ετούτη η χρονιά τον άλλον χρόνο ίσως και την ίδια μέρα
Μ’ ένα δάκρυ στα μάτια σου θα ‘ρθω με μια σκέψη που θ’ ακούσεις στην παρέα

Που είναι ο τρελός να περάσουμε ωραία
Που είναι ο τρελός να περάσουμε ωραία
Που είναι ο τρελός να περάσουμε ωραία
Που είναι ο τρελός να περάσουμε ωραία…!